Ruda darniowa występuje na terenach bagiennych i podmokłych, a tymi właściwościami charakteryzuje się ta okolica. Zaobserwować można sporo łąk i rowów melioracyjnych.
Ruda darniowa jest osadową skałą żelazistą pochodzenia biochemicznego. Powstaje często tuż pod darnią, stąd zaczerpnięta jest jej nazwa. Przybiera postać różnej wielkości czarnobrunatnych brył bądź warstw różnej grubości. Zasoby rudy tworzą się w obniżeniach terenu, na skutek wahań poziomu wód gruntowych, zasobnych w rozpuszczalne związki żelaza, następuje wytrącanie z roztworów związków żelazowych i w konsekwencji ich osadzanie. Złoża rudy mają zdolność do odnawiania się w ciągu kilku lat.
Ruda darniowa była wykorzystywana do wytopu żelaza od czasów prehistorycznych do wieku XX. Oprócz tego stosowana była do budowy domów i budynków gospodarczych. Był to tani i łatwo dostępny materiał budowlany. Wytrzymałość nie ustępuje innym kamieniom stosowanym w budownictwie, choć przy obróbce trzeba było wykazywać się precyzją i delikatnością ze względu na specyficzną strukturę skały. Posiada dobre właściwości wentylacyjne (suche wnętrza) oraz wysokie walory wizualne - jasna zaprawa dobrze kontrastuje z kolorem budulca.
W okolicy można spotkać budynki całe lub częściowo zbudowane z rudy, zazwyczaj jednak już w kiepskim stanie. Ten budynek gospodarczy nie jest wyjątkowej urody, ale nadal używany i łatwo dostępny, z bliska można dokładnie obejrzeć strukturę skały i konstrukcję ściany, fajnie wyglądają mikroskopijne okienka.