Ostatni żubr na wolności padł w 1919r. lub w 1921r. Zostało ich zaledwie 54 rozproszonych po różnych ogrodach na świecie. Z inicjatywy Jana Sztolcmana powstało Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. Późniejsze działania polskich naukowców, oparte na doświadczeniach z ochroną bizona w Ameryce spowodowało że w we wrześniu 1939r. w Puszczy Białowieskiej mieliśmy stadko liczące 16 sztuk. Kiedy Niemcy wycofywali się wypuścili żubry na wolność. Tak jak po I wojnie światowej istniało realne zagrożenie że miejscowa ludność je powystrzela i zje, wobec czego miejscowa partyzantka otoczyła stado opieką. Po wojnie dalej działano na rzecz przywrócenia gatunku i w 1952r. pierwsze stado zaczęło żyć na wolności. Od tego czasu udało się wprowadzić żubry także do innych części Polski, ale wciąż problemem jest mała pula genowa, a przez to mała odporność na choroby. Żubry rozproszone poza Puszczą Białowieską żyją w wolnych stadach lub w zagrodach. Jedna z zagród pokazowych znajduje się w Kiermusach. Jak nawet wejście na teren jest zamknięte to drogą można podjechać na tyły zagrody i tam może uda nam się zobaczyć króla puszczy.
Kesz ukryty jest na tyłach zagrody, ale w pewnej odległości od niej. Pojemnik śniadaniowy 0,25l pod kilkoma kamieniami.