Jaskinia Zbójecka w Łopieniu – jaskinia w masywie Łopienia w Beskidzie Wyspowym, w polskich Beskidach Zachodnich. Długość korytarzy wynosi 433 m, łączna deniwelacja 20,3 m (+1,5 m, -18,8 m). Jest to najdłuższa jaskinia Beskidu Wyspowego.
Jaskinia Zbójecka jest jaskinią typu osuwiskowego. Powstała w grubych warstwach piaskowców magurskich, budujących tę część Beskidów. Wejścia do jaskini (trzy otwory o ekspozycji wylotów ku górze) znajdują się w północnych zboczach góry Łopień, na wysokości ok. 903 m n.p.m. Jaskinię tworzy plątanina szerszych i węższych korytarzy, niewielkich sal, kominków i studzienek oraz szczelin o zróżnicowanych szerokościach i kierunkach przebiegu.
Największą objętościowo komorą w jaskini jest Sala Janosika, która ma 4 m długości, około 3 m szerokości i około 3 m wysokości. W jej części południowo-zachodniej strop przechodzi w wysoki na około 10 m Komin Prezesa. Inne większe komory to Sala Dziadka (około 3,5 m długości, 2,5 m szerokości, maksymalna wysokość 3 m), Sala Zbłąkanych (szerokość do 6 m i wysokość do 2,5 m) i Sala Rumcajsa (6 m długości, od 3 do 5 m szerokości i 4 m wysokości w środkowej części).
Dno jaskini w większości tworzy gruz skalny, a miejscami większe głazy. Pod studzienkami wejściowymi na dnie spotyka się liście i szczątki roślinne. W Gliniastych Partiach oraz innych korytarzach odchodzących z Sali Janosika dno tworzy glina. W południowej części Sali Rumcajsa dno pokryte jest na znacznej części guanem nietoperzy. Mniejsze pokłady guana spotyka się również w kilku innych korytarzykach. W jaskini występują dość licznie nacieki węglanowe w postaci polew i stalaktytów, których długość sięga do kilku centymetrów. Największe stalaktyty znajdują się w rejonie Sali Janosika.
Źródło: Wikipedia
Kesz ukryty jest w skale z charakterystycznym dużym bukiem, niedaleko od otworu wejściowego do jaskini.