Grobowa kaplica kopułowa Firlejów w Bejscach jest jednym z najważniejszych tego typu mauzoleów szlacheckich w Polsce i należy do najcenniejszych rodzimych realizacji manierystycznych. Dzięki swej architekturze i wystrojowi wnętrza oraz stanowi zachowania jest najcenniejszym zabytkiem „małej” architektury kultowej w okresie późnego renesansu w Polsce. Kaplica została zbudowana na planie kwadratu i nakryta kopułą z latarnią. Ten wyraźnie wyodrębniający się w architekturze typ kaplic kopułowych o przeznaczeniu mauzoleum rodowego wywodzi się od wawelskiej kaplicy Zygmuntowskiej.
Kaplica Firlejów powstała przy gotyckim kościele parafialnym w Bejscach około 1594 – 1600 roku. Patronką kaplicy jest Matka Boska, ale głównym celem Mikołaja Firleja było wzniesienie kaplicy nagrobnej dla niego i jego małżonki Elżbiety z Ligęzów. O ile wpływy twórczości Santi Gucciego na architekturę i detal rzeźbiarski kaplicy są niepodważalne, to co do autorstwa i wykonawstwa kaplicy – zdania są podzielone. Wielce prawdopodobną wydaje się hipoteza, że wykonawstwo kaplicy Firlejów należy łączyć z pińczowskim zakładem architektonicznym i rzeźbiarskim Tomasza Nikla, kontynuatora i naśladowcy Gucciego. Na tle skromnych elewacji mauzoleum - o narożnych, jońskich pilastrach i doryckim belkowaniu - wyróżniają się kamieniarka latarni oraz figury na narożach. Wnętrze kaplicy wręcz zaskakuje niesłychanym bogactwem nagromadzonych tu form. Najciekawszym elementem wystroju kaplicy jest umieszczony przy ścianie zachodniej nagrobek Firlejów wykonany z piaskowca i marmuru, ściśle powiązany z architekturą kaplicy. Zmarli, Mikołaj Firlej i jego żona Elżbieta zostali przedstawieni w pozie klęczącej po obu stronach krucyfiksu na sarkofagu.
Zabytek jest udostępniony do zwiedzania, po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym