Przed wojną w tym miejscu stał dwór Wilczów – Dąbrowa. Na mapach z międzywojnia oznaczony jako Folwark Wilczów, a na mapie z 1914 r. osada, która tu była nazywała się Kolonia Józefin. Dwór przestał istnieć w 1946 r. Ostatnim jego właścicielem był Stanisław Oksza Strzelecki, zamordowany w obozie Buchenwald w 1941 r. Jego prawnuk – Paweł Strzelecki upamiętnił to miejsce i swoich przodków stawiając w tym miejscu dwa drewniane krzyże, a na nich i przy nich wisi wiele informacji na tabliczkach, planszach, na krzyżach wiszą również herby rodowe i wiele symboli oddania się Bogu i ojczyźnie. Trudno spotkać podobnie zdobione krzyże. Jest na nich tyle emblematów, symboli i upamiętnień, ze szczególnie wyróżniają się na tle innych podobnych.

Po folwarku na pierwszy rzut oka nie został żaden ślad i gdyby nie te krzyże i stare dęby nikt by nie miał pojęcia, ze jeszcze 80 lat temu tętniło tu życie.  Dociekliwi znajdą tam jeszcze doły po fundamentach, lub je same mocno nadgryzione czasem i zarośnięte. Jeszcze 15 lat temu widoczne były pozostałości po domu, w którym mieszkał karbowy miejscowego majątku Jan Bury, a później do 1992 roku jego córka Władysława.

Pierwszy krzyż został ustawiony w 2012 r. przy dębach na miejscu poprzedniego krzyża. Ten wcześniejszy był przedwojenny i został postawiony w 1919 r., upamiętniał on bohaterską śmierć Mieczysława Oksza Strzeleckiego, młodego ułana, który zginął na wojnie polsko-ukraińskiej pod Uhnowem. Ówczesny krzyż jest widoczny na niektórych przedwojennych i powojennych mapach.
Na obecnym, na samej jego górze napis: „2012”. Pod nim tabliczka napisem „INRI”.

W połowie wysokości krzyża wisi mosiężna tabliczka:
„Semper fidelis. W hołdzie ofiary życia 23 letniego studenta SGGW w Warszawie – podchorążego 36 pułku piechoty Legii Akademickiej W.P., odznaczonego Krzyżem Niepodległości, Mieczysława Oksza Strzeleckiego, poległego za naszą Ojczyznę – Polskę w dniu 26.01.1919 r. pod Uhnowem. Cześć Jego pamięci. Maj 2012 r. Paweł Strzelecki s. Tomasza.”

Poniżej kolejna stalowa tabliczka z taką inskrypcją:
„W podziękowaniu Bogu Wszechmogącemu za ocalenie życia z tragedii II wojny, okupacji niemieckiej i lat powojennych, tu – w wilczowskim Dworze w dniu 25.08.1931 r. urodzonemu – śp. Ojcu – Tomaszowi, Jego Bratu – Januszowi i ich wspaniałej śp. Matce – Marii.
W hołdzie dziedzicowi – śp. Witoldowi s. Emila i śp. Helenie z Jelczewskich – Oksza Strzeleckim i ich synom, w tym szczególnie poległemu w dniu 26.01.1919 r. na kresach wsch. za niepodległą Polskę śp. Mieczysławowi (odzn. K.N.) oraz śp. Stanisławowi i śp. Marii – „Masi” z Majewskich – z herbowej szlachty ziemiańskiej przodkom – do 1945 r. a uprzednio też w trudnych do 1918 r. czasach zaborów, właścicielom tej Ziemi Ojczystej.
Pamięci, wiernej temu miejscu, sp. Władysławy Burej – „Jańci” – córki Jana karbowego, jak też prawych robotników folwarków „Wilczów – Dąbrowa” i „Łysaków – Dwór”, krzyż ten wotywny, z Miłości – wzniósł prawnuk Witolda i Heleny – Paweł Oksza Strzelecki.
„Narody, które tracą pamięć – tracą życie”. Tutykides.
Maj 2012 r.”

Dalej niżej kolejna wygrawerowana stalowa tabliczka:
„W hołdzie ofiarności wszystkich, którzy na przestrzeni dziejów służyli Rzeczypospolitej, w tym także żołnierzom: Brygad Legionów, W.P. z lat 1918-20. Bohaterom Września 1939 r. i Państwa Podziemnego, harcerzom oraz innym – zapomnianym…”

Patrząc na krzyż, to z lewej strony jego pionowej belki jest ułożony pionowo z dużych liter napis „DĄBROWA”, a pod nim tabliczka:
„Pamięci dziedziczki Wilczowa ś.p. Marii z Majewskich Oksza STRZELECKIEJ oddanej Żony Stanisława, Matki Janusza i Tomasza, Kobiety prawej, mądrej i wielkiego serca. Zm. 190.08.1970 w Warszawie w wieku 69 lat. Pokój Jej Duszy. Pamietający wnuk Paweł Strzelecki.”

Natomiast z prawej strony w podobnym stylu napis: „WILCZÓW”. Pod tym napisem kolejna tabliczka ze znakami więźnia obozu koncentracyjnego i z napisem:
„OBÓZ KONCENTRACYJNY BUCHENWALD (więzień nr 8554). Pamięci Dziadka Stanisława s. Witolda i Heleny urodzonego w łysakowskim dworze. W 1918 r. uczestnika walk o polski Lwow, w 1920 r. wojny z Rosją Sowiecką, oficera rez. W.P. 24 Pułku Ułanów i ostatniego dziedzica na Wilczowie, zamordowanego przez Niemców 17.10.1941 r. Paweł Strzelecki.”

Z kolei drugi krzyż znajduje w miejscu, gdzie był m. in. dom karbowego, w którym do 1992 r. mieszkała jeszcze jego córka Władysława. U jego stóp wmurowano w betonowy cokół płytę pamiątkową poświęconą pani Władysławie:
„W podzięce oddanej sercem rodzinie Strzeleckich herbu Oksza z wilczowskiego dworu – obok niej na zdjęciu z 1936, Ś.P Władysławie Janinie Bury, wnuk Stanisława zm. 1941 i Marii zm. 1970, syn Tomasza zm. 2010 – tę pamiątkę czyni. Czerwiec 2013 r. Diliges proximum tuum sicut te ipsum [kochaj bliźniego swego, jak siebie samego] Paweł Strzelecki.”

Pod Ukrzyżowanym przybita do krzyża drewniana tabliczka „Wilczów Dabrowa DWÓR 1900 – 1945”

Zaraz pod nią wisi mosiężna: „Deo Optuma Mazimo. Ś.p. Tomasz Oksza Strzelecki. Ur. 25.06.1931 w Wilczowie, zm. 08.09.2010 w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązki d. Wojskowy. Żył 79 lat. Pokój Jego Duszy.”

Obok stoi drzewo, do którego przyczepiono tabliczki informujące o historii folwarku i jego właścicieli. Wiszą tam mapy i stare zdjęcia. Na nich wiele objaśnień, m.in. to:
„Wilczów został zakupiony ok. 1895 r. od Ordynacji Zamojskiej. Inicjatorem folwarku był Witold Oksza Strzelecki, ówcześnie Dziedzic na Łyskowie. W Wilczowie urodził się Tomasz Oksza Strzelecki 25.06.1931 r. Dworek wilczowski istniał od 1900 do 1946 roku.”  

Skrzynka znajduje się przy tym pierwszym krzyżu, czyli tym przy dębach. W środku certyfikaty od Nadleśnictwa Janów Lubelski.

Do kesza najlepiej się dostać od północy od wsi Łysaków-Kolonia. Wystarczy zjechać z drogi wojewódzkiej nr 857 w drogę leśną (patrz waypoint) i jechać cały czas na południe około 3,5 km. W połowie drogi koło przydrożnego metalowego krzyża jest lekki zygzak; trzeba skręcić w lewo i zaraz po ok. 50 metrach w prawo, czyli dalej na południe. Dla samochodu to będzie dosyć ciężka trasa, poza tym od pewnego momentu zaczynają się lasy państwowe, więc jest zakaz. Można sobie ewentualnie samochód zostawić gdzieś przy drodze koło zabudowań wiejskich.

Alternatywna wersja to trasa od południa, taka na wyczucie. Trzeba zrobić 2 km w jedną stronę, ale o samochodzie można zapomnieć. Ze skrzyżowania drogi leśnej z asfaltówką (patrz: waypoint dojścia alternatywnego) trzeba wejść w tę drogę leśną i iść, aż się dojdzie do stawów. Wówczas trzeba włączyć czuja i groblami między stawami kierować się słabo widocznymi dróżkami w stronę kesza.