O miejscu:

Historia parku sięga początku XIX wieku, kiedy to ówczesny właściciel Jaśkowej Doliny, Jan Labes, Lisie Wzgórze (nazwę zmieniono na Górę Jana, jest to teren położony na południe od ulicy Jaśkowa Dolina) przekształcił w dostępną dla okolicznych mieszkańców promenadę spacerową. W tamtym czasie wzgórze nie było jeszcze tak gęsto zalesione, co widać na sztychach z epoki. W ramach inwestycji założono trawniki, wytyczono ścieżki łączące poszczególne elementy (była tu altanka, zegar słoneczny, domek), a wzdłuż nich posadzono drzewa orzechowe, akacje, brzozy. Drzewa nie zdążyły urosnąć, a oblężenie wojsk napoleońskich, śmierć fundatora i  kolejne oblężenie, tym razem wojsk koalicji antyfrancuskiej, walki z wojskami rosyjskimi spowodowały, że teren ten podupadł.

W latach 30-tych XIX władze miejskie wykupiły ten teren, w 1832 przystąpiono do prac. W ciągu 5 lat wytyczono na nowo 6 km ścieżek, zagospodarowano polany parkowe, na szczytach urządzono punkty widokowe, utworzono place zabaw, estradę, bufety, restaurację, całość ozdobiono kompozycjami kwiatowymi. Na zachodnim stoku utworzono tor saneczkowy. Ważnym miejscom w tej części założenia nadano nazwy związane z pruską rodziną królewską Hohenzollernów.

Po udostępnieniu w 1837 r. terenów na południe od ulicy Jaśkowa Dolina, przystąpiono do zagospodarowania terenów północnych. Tutaj wzgórza czy polany poświęcono postaciom ważnym dla Gdańska, uczonym i drukarzom. Tutaj również wytyczono liczne ścieżki prowadzące na punkty widokowe, na stromych odcinkach wybudowano drewniane schody, a do odpoczynku i kontemplacji ustawiono ławki. W 1840 roku jedną z polan nazwano Gajem Gutenberga, na której ustawiono altanę z pomnikiem Jana Gutenberga. 

1841 r., dzięki zbiórce społecznej, wykupiono teren bezpośrednio graniczący z ulicą, na którym utworzono Łąkę Festynową. Ten położony centralnie plac, otoczony licznymi gospodami, kawiarniami i restauracjami, szybko stał się ważnym miejscem na towarzyskiej mapie miasta. W latach 80. XIX wieku do licznych lokali gastronomicznych dołączyła Leśniczówka w stylu szwajcarskim, gdzie serwowano posiłki. Obok znajdowały się też korty tenisowe. W 1863 r., w 50-tą rocznicę zwycięstwa pod Lipskiem, posadzono na Łące dąb.

W 1911 r., wykorzystując naturalne uksztaltowanie terenu, w północnej części parku utworzono teatr leśny.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej park został zamieniony formalnie w las komunalny, z licznych kawiarni nie ostała się żadna, widoki pozarastały, ścieżki się zatarły, po małej architekturze też nie zostało wiele śladów. Dopiero w ostatnich latach pojawiły się działania, takie jak "ponowne" otwarcie punktów widokowych, planuje się też modernizację Teatru Leśnego, ale do kompleksowej rewaloryzacji parku jeszcze daleko.

O keszu:

Największy w okolicy, pod drewienkiem.