Do najstarszych i najbardziej znanych, dekoracyjnych zlepieńców oraz dających się polerować dolomitów, kalcytów i zlepieńców węglanowych z rejonu Gór Świętokrzyskich należą marmury chęcińskie, a w szczególności odmiany „Szewce”, „Bolechowice” i „Zygmuntówka”. Bardzo dekoracyjną (charakteryzującą się atrakcyjną barwą i strukturą), ale mniej znaną odmianą była „Ołowianka”, stanowiąca czarny lub szary wapień dewoński bardzo silnie użylony białym kalcytem. Złoże marmuru zostało odkryte w uruchomionym w 1920 roku kamieniołomie na górze Ołowiance. Powstanie i rozwój tego wyrobiska związane są z działalnością braci Stanisława i Bolesława Łaszczyńskich. W okresie II wojny światowej wapienie były eksploatowane na potrzeby produkcji kruszywa i złoże zostało w znacznym stopniu zniszczone. Rozpoczęcie intensywnego wydobycia wapieni dewońskich „Ostrówka-Ołowianka”, które nastąpiło w latach 70 XX wieku, dokończyło dzieła zniszczenia pozyskiwanego tu surowca marmurowego. Na górze Ołowiance z przerwami od XVI do XIX wieku eksploatowano złoże galeny. Wówczas otrzymała swą nazwę Ołowianka.
Gdy już dotrzesz do skrzynki, wracaj zaznaczonym śladem, bo mogą być kłopoty. Teren mocno zarośnięty kłującymi krzewami.
UWAGA: skrzynka w niebezpiecznym miejscu !