Stępniowa Figura

Polskie lasy są niemym świadkiem wielu tragicznych wydarzeń i zbrodni. Gros z nich, dotyczy II wojny światowej, największego konfliktu zbrojnego w historii.

Jedną z ciekawszych i najlepiej zachowaną w pamięci tutejszej ludności jest z pewnością historia leśniczego Stępnia. Otóż, podczas wojny, las ten stał się schronieniem dla ludności pochodzenia żydowskiego. Okoliczna ludność w tym także leśniczy znali lokalizację takich kryjówek. W końcu ktoś doniósł Niemcom, że Żydzi ukrywają się w tym lesie. Najeźdźcy nie znając terenu, odnaleźli leśniczego i pod groźbą rozstrzelania zmusili go, by prowadził ich do lasu. Zorganizowano obławę i niestety w czasie tej łapanki zamordowano większość ukrywających się w lesie niewinnych ludzi. Jednak Ci, którzy zdołali zbiec zauważyli, ze wraz z hitlerowskimi żołnierzami był leśniczy. Uznali go za zdrajcę. Gdy Niemcy zakończyli obławę, Żydzi wrócili, by dokonać zemsty. Stępień został schwytany przez nich w lesie. Żydzi odczytali mu skazujący go wyrok i dokonali egzekucji- został rozstrzelany. 

Ponieważ okoliczna ludność znała leśniczego i wiedzieli, ze był on człowiekiem dobrym i uczciwym postawili w miejscu jego śmierci drewniany krzyż. Symbol ten nazywany jest „Stępniowa Figura”. Wydarzenia te miały miejsce w 1940 roku, a w 2012 roku wymieniono krzyż na nowy, także drewniany, jego poświecenie odbyło się 11 listopada.

Wydarzenia te, przekazywane kolejnym pokoleniom, wciąż tkwią w pamięci okolicznej ludności, o czym najlepiej świadczy fakt, że w miejscu tym cały czas jest utrzymywany porządek.

Dodatkowo historia ta, opisana przez Sylwię Niedźwiadek, zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie „Moja miejscowość w dawnych opowieściach” organizowany prze LDG „Kraina wokół Lublina”:

Stępniowa figura

Na niewielkim kopcu stoi krzyż sosnowy.

Przez lata był tam stary, obecnie mamy nowy,

Spogląda z niego Jezus, co cierpiał bez grzechu, bez winy,

A wciąż umie wybaczać najpodlejsze czyny.

Stępniowa to figura w samym środku lasu

Stoi na pamiątkę tragicznego czasu.

Gdy wybuchła wojna i Niemcy wkroczyli,

W tym skrzynickim lesie Żydów okrążyli.

Kobiety i mężczyźni, i dzieci bez winy,

Wszyscy się ukryli w najgłębsze gęstwiny,

Lecz nie śmiał atakować najeźdźca złowrogi,

Bo nie znał w obcym kraju żadnej leśnej drogi.

A żył dobry i prawy, od lasu nieco dalej

Gajowy, zwany Stępień, w gajówce bardzo starej.

Wiec tego to człowieka Germanie chwycili

I krzyczą „schnela”, prowadź, lub zginiesz tu w tej chwili.

Szedł gajowy zmuszony do tak podłego czynu,

A ciągle czuł na plecach lufę karabinu.

Tuż za nim liczne wojska, by do bezbronnych strzelać,

Wykonać krwawy rozkaz, pełnić wolę Führera.

Las stał się miejscem zbrodni, przelano krwi niemało.

Zginęło wielu Żydów, lecz kilku ocalało.

Widzieli, uciekając pod koniec dnia strasznego

Przy Niemcach mordujących, niestety, gajowego.

I poprzysięgli zemstę. Za krzywdę swoich braci,

Za krew kobiet i dzieci ten Stępień niech zapłaci.

Gdy wroga już nie było w skrzynickiej okolicy,

Przybyli nowi goście, „zemsty wysłannicy”.

Wnet do gajówki kroki kierują swoje nocą.

-Otwieraj!-krzyczą.- Zdrajco- i w drzwi głośno łomoczą.

Otworzył biedny Stępień, nie stawiał im oporu,

A oni związanego wciągnęli go do boru.

Przy głównej drodze lasu, nad rowem pośród mroku

Usłyszał pochwycony słowa strasznego wyroku.

Za pomoc hitlerowcom, mówią do związanego,

Poniesiesz śmierć za krzywdy narodu wybranego.

Huk rozległ się złowieszczy wśród lasu sosnowego.

Rankiem ludzie znaleźli ciało gajowego.

Że zginał człowiek dobry, przez wszystkich szanowany,

To w miejscu strasznej śmierci stanął krzyż drewniany.

I stoi tam do dzisiaj. Chodź przyszedł czas spokojny,

On ciągle przypomina tragiczne chwile wojny.

Podobno w tamtym miejscu, jak twierdzi wielu ludzi,

Bywają takie noce, że las się nagle budzi.

Biegnących słychać kroki, deptanych liści dźwięki,

Płacz dziecka, rozpacz matki i konających jęki.

Straszliwe się rozchodzą lamenty pośród nocy

I nadaremnie ciche szepty, wzywanie wciąż pomocy.

Czy prawdę ludzie mówią, czy tylko to złudzenie?

A może rzeczywiście wracają zmarłych cienie…

Ja nie wiem tego wcale. Nikt z ludzi wam nie powie.

Spytajcie cicho lasu, być może on odpowie…

                                                 Sylwia Niedźwiadek

Skrzyneczka ukryta jest w promieniu do 10m od krzyża. Miejsce dość intuicyjne.

W keszu kilka fantów na wymianę.