O historii:

Kozienicki cmentarz rzymsko-katolicki jest jednym z 5 cmentarzy parafialnych na terenie gminy Kozienice. Pozostałe położone są w Brzeźnicy, Janikowie, Ryczywole i Świerżach Górnych. Jako jedyny z wymienionych jest wpisany na listę zabytków chronionych prawem w rejestrze MWKZ.
Zajmuje powierzchnię 9570 m2, położony jest na działce o niemalże prostokątnym kształcie o wymiarach 476x196x439x83x152 m. Na cmentarzu wydzielonych jest 7 sektorów, liczbę pochówków szacuje się na ok. 12 000. Położony jest wśród lasów, na osiedlu Borki. Brama główna usytuowana jest przy ul. Cmentarnej, prowadzącej od ul. Głowaczowskiej. Wejście to wyznacza główną aleję nekropoli, zakończoną bramą i parkingiem położonym niedaleko kościoła pw. Świętej Rodziny. Na cmentarz możemy wejść dodatkowo 4 wejściami: dwoma od strony osiedla Energetyki, dwoma od strony osiedla jednorodzinnego Borki.

Istniejący od 1846 r. cmentarz nieprzerwanie zachowuje swoje cechy. Mimo że przez ponad półtora wieku od pierwszych pogrzebów, miasto znacznie rozrosło się w swoich granicach i zabudowie, to osiedla mieszkalne, które wybudowano w 2. poł. XX w. w większości dalej oddzielone są znacznymi połaciami lasu od nekropoli.

Od chwili jej założenia władze kościelne oraz miejskie starają się dbać i odpowiednio zagospodarować miejsce ostatniego spoczynku kozienickich parafian. W 1860 r. kozienicki proboszcz ks. Tadeusz Wrześniakowski częściowo otoczył teren parkanem, zaś jego następca od 1868 r., ks. Józef Khaun, zajął się nie tylko budową nowego kościoła, ale również planowym zagospodarowaniem cmentarza: ogrodził murowanym parkanem jego teren, wytyczył alejki i ścieżki, wprowadził racjonalne, celowe i funkcjonalne rozplanowanie nekropolii. Dzięki temu cmentarz zachował charakterystyczną estetykę i ład. Okresowo, po II wojnie światowej, cmentarz popadł w niełaskę. Brak nadzoru i odpowiedniego gospodarowania spowodował nieodwracalne zniszczenia, szczególnie wśród najstarszych, zabytkowych już nagrobków. Były przypadki samowolnego lokowania nowych mogił na starszych kwaterach, nie ewidencjonowano nowych pochówków.

Do 1998 r. kolejnymi administratorami byli kozieniccy proboszczowie. Problemy, które narosły wokół spraw nekropolii, ostatecznie rozwiązał obejmujący parafię w 1998 r. ks. proboszcz Edward Warchoł. 30 listopada podpisał stosowną umowę na administrowanie cmentarzem z Kozienicką Gospodarką Komunalną. Od tej pory w sprawach związanych z placem pod grób, budową pomników i grobowców parafianie zwracają się do gospodarki komunalnej, natomiast w sprawie spisania aktu zejścia w Księdze Zmarłych, odprawienia mszy św. pogrzebowej – do kancelarii parafialnej.

O skomplikowanych dziejach i wielokulturowości miasta świadczą wydzielone sektory i miejsca, na których pochowani są rosyjscy obywatele Kozienic, m.in. żołnierze stacjonującego w mieście od lat 30. XIX w. 25. Smoleńskiego Pułku Piechoty, urzędnicy carscy i ich rodziny. Nagrobki te, opatrzone krzyżami prawosławnymi oraz inskrypcjami zapisanymi cyrylicą, najczęściej wykonane z żeliwa, należą do najstarszych na cmentarzu. Niedaleko nich pochowani są weterani Powstań Listopadowego i Styczniowego. W wydzielonych kwaterach wojennych spoczywają żołnierze Legionów Polskich polegli podczas walk o Laski-Anielin, a także zmarli z ran zwożeni do szpitala rezerwowego Legionów w Kozienicach. Kwatera ta znajduje się w płd.-zach. części cmentarza, oddzielona jest niewielkim, murowanym parkanem i przyozdobiona murowaną arkadą. W okresie międzywojennym w miejscu tym odbywały się apele poległych i manifestacje patriotyczne. Podczas okupacji Niemcy zniszczyli arkadę. Po II wojnie światowej ówczesne władze, zgodnie z własną ideologią, zabroniły oddawania honorów. Lokalna społeczność powróciła do tej tradycji po 1989 r., od kiedy znów oficjalnie można świętować 11 Listopada – Narodowe Święto Niepodległości. Co roku przy kwaterze legionistów odbywają się uroczystości, składane są kwiaty i oddawana cześć żołnierzom. Z kwaterą legionistów sąsiaduje kwatera Żołnierzy Września 1939 r., na mogiłach których umiejscowione są 2 tablice zawierające dane żołnierzy poległych podczas wojny w tych okolicach. Po wojnie w płn.-wsch. narożniku cmentarza chowano funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz żołnierzy walczących o „utrwalenie władzy ludowej". Na kozienickim cmentarzu swoje miejsce pochówku w zbiorowych mogiłach znaleźli również żołnierze armii rosyjskiej polegli podczas walk w latach 1914-1915. Ich mogiły, wzdłuż ogrodzenia w płn.-zach. części cmentarza, nie są oznaczone. Poznać je możemy jedynie po wyraźnych wypukłościach terenu z resztkami prawosławnych krzyży. Otacza je również drewniane ogrodzenie. Warto również dodać, że w „nowszej" części cmentarza, przy głównej alei wydzielona została kolejna zbiorowa mogiła Żołnierzy Września 1939 r. Wielu weteranów wojny, a także poległych i pochowanych za granicami kraju, ma również swoje prywatne kwatery pamiątkowe wystawione przez rodziny. Na uwagę zasługuje również wydzielone miejsce pochówku sióstr zakonnych ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących w płn.-wsch. części cmentarza.

O zabytkowym charakterze kozienickiej nekropolii wiele nam mówią zachowane do dziś bardzo ciekawe i wartościowe pomniki, które są okazami sztuki sepulkralnej. Są to głównie nagrobki z końca XIX i początku XX w. Na najstarszych są daty: 1854, 1864, 1866, 1872, 1877, 1881, 1889. Ich położenie koncentruje się wzdłuż lub w pobliżu głównej alei. Na wielu z nich zachowały się motywy, zdobienia i epitafia, których nie zobaczymy na współczesnych grobowcach.

Zachowanie zabytkowej substancji i wyjątkowego charakteru cmentarza leży na sercu nie tylko właścicielowi i administratorowi obiektu, ale również i lokalnej społeczności. Dbałość o utrzymanie unikatowych walorów nekropolii przejawia się m.in. w działaniach Towarzystwa Miłośników Ziemi Kozienickiej, które od wielu lat społecznie prowadzi akcje porządkowe, a także od 2008 r. rokrocznie organizuje kwesty na rzecz ratowania zabytkowych nagrobków na kozienickim cmentarzu.*

*Opis pochodzi ze strony internetowej: http://www.kozienicepowiat.pl/54-powiat-kozienice/dziedzictwo-kulturowe/zabytki/kozienice/815-cmentarz-rzymsko-katolicki-w-kozienicach.html

O skrzynce:

Skrzynka to typowy miejski mikrusik (takie też muszą być)

Szukajcie na współrzędnych. Patrzy na Was kamera, więc albo musicie się dobrze maskować, albo wpadnijcie na cmentarz po zmroku.

Oczywiście skrzynka ukryta jest poza ogrodzeniem cmentarza.