Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: m n.p.m.
Województwo:
Polska > pomorskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 10-09-2019
Data utworzenia: 10-09-2019
Data opublikowania: 04-10-2019
Ostatnio zmodyfikowano: 04-10-2019 
83x znaleziona 
1x nieznaleziona 
0 komentarze 
1 obserwatorów 
102 odwiedzających 
42 x oceniona 
Oceniona jako: dobra
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Gdański kościół mennonitów został wybudowany w 1819 r. Jego forma jest odzwierciedleniem zasad mennonickiej wiary ― prosta, bez zbędnych dekoracji odwracających uwagę wiernych. Podobnie wyglądało niegdyś wnętrze budynku, ściśle dostosowane do potrzeb nabożeństwa. Podzielone ono było na strefy dla kobiet i dla mężczyzn, do których prowadziły osobne wejścia. Mimo programowej skromności, nie zrezygnowano z dekoracji bryły. Budynek otrzymał klasycystyczny kostium stylowy, nawiązujący do rozwiązań stosowanych w starożytności. Na elewacjach kościoła wprowadzono podziały w postaci jońskich pilastrów, osadzonych na profilowanym cokole i dźwigających belkowanie. We wnętrzu z kolei istotną funkcję konstrukcyjną pełniły cztery masywne, wykonane z drewna kolumny. Projekt budynku zdawał się idealnie oddawać założenia mennonityzmu ― był oszczędny w formie, ale jednocześnie szlachetny i harmonijny.
Pierwsza znana fotografia zboru (z okresu przed otynkowaniem elewacji w latach osiemdziesiątych. XIX w.), 1869 r. W tle pierwszy budynek przytułku dla potrzebujących, fot. E. Flottwell (H. G. Manhardt, Die Danziger Mennonitengemeinde. Ihre Entstehung und ihre Geschichte von 1569–1919, Danzig 1919)
Budynek kościoła szczęśliwie przetrwał wojnę, jednak mennonici wraz z ludnością niemiecką zmuszeni byli do opuszczenia Gdańska. Pozostawili po sobie nie tylko kaplicę, ale także znacznie późniejszy ceglany przytułek ― miejsce, w którym zamieszkiwali niegdyś biedni i samotni członkowie gminy. Obok stoi neorenesansowa willa zamieszkiwana dawniej przez głównego kaznodzieję zboru. To jedyny taki kompleks budowli pomennonickich w Polsce. Jego użytkownikami są dzisiaj zielonoświątkowcy, uważający się za spadkobierców duchowego dziedzictwa mennonitów. Dzięki nim zachowano integralność i funkcjonalność zespołu ― nadal pełni on podobne funkcje, co w przeszłości.
źródło: historiaposzukaj.pl
Kesz:nisko . Krata.
Wpisy do logu:
83x
1x
0x
