Rybnicka tężnia ma postać budowli o ścianach i dachu pokrytych blachą cynkową lub łupkiem włókno-cementowym. Serce obiektu stanowi konstrukcja z drewna i gałęzi tarniny, na które spływa solanka. Całość dopełniają ekrany chroniące przed nadmiernym nasłonecznieniem i deszczem oraz posadzka z kostki granitowej lub betonowej.
Powietrze, w wyniku naturalnych ruchów wokół tężni, jest nasycone cennymi mikroelementami: jodem, bromem, magnezem, sodem, potasem czy żelazem, wnikającymi do organizmu poprzez błony śluzowe układu oddechowego oraz skórę.
Walory lecznicze mikroklimatu porównywane są z korzyściami, jakie daje spacer nad brzegiem morza, zaś solanka zawiera nawet mniej zanieczyszczeń niż woda morska. Proces tzw. tężenia jest jednak uzależniony od pogody. Najintensywniejsze parowanie solanki następuje w czasie słonecznego i wietrznego dnia, najmniejsze obserwuje się, gdy pada deszcz. Nocą zanika niemal zupełnie.
źródło : zdrowie.tvn.pl / rybnik.com.pl
Z uwagi na to, że kesz tym razem ukryty jest w bliskiej odległości od tężni, proszę o zachowanie szczególnej konspiracji, nie wciskajcie za głębokoZapraszam.