Arka Bożek był bardzo zasłużonym dla Śląska i jego mieszkańców politykiem.
Urodził się 12 stycznia 1899 w Markowicach koło Raciborza na terenie ówczesnych Niemiec.
W latach I wojny światowej walczył jako ochotnik w wojsku niemieckim we Francji i Włoszech. Na froncie zachodnim został czterokrotnie ranny, za odwagę awansował do stopnia sierżanta.
W czasie I powstania śląskiego w porozumieniu z POW Górnego Śląska, wysadził strategiczny most na Odrze. 2 maja 1920 walczył z niemieckimi bojówkami w Raciborzu.
Uczestniczył w przygotowaniach do plebiscytu w 1921. W III powstaniu śląskim był łącznikiem z aliancką Komisją Międzysojuszniczą.
Od 1938 roku prześladowany przez Gestapo, które w maju 1939 Gestapo dokonało nieudanego zamachu na jego życie.
We wrześniu 1939 wyjechał z kraju, dotarł do Francji, gdzie 21 grudnia 1939 został mianowany przez prezydenta RP Władysława Raczkiewicza członkiem Rady Narodowej RP. Następnie udał się razem z gen. Józefem Hallerem do USA, celem nawiązania łączności z tamtejszą emigracją.
Po zakończeniu wojny Bożek wrócił na Górny Śląsk i został mianowany wicewojewodą śląsko-dąbrowskim. Często stawał w obronie miejscowej ludności, zarówno przed bezmyślnością władz, jak i agresją nowo przybyłych Polaków.
W sierpniu 1950 ze względów politycznych został usunięty ze stanowiska wicewojewody śląskiego[2].
Zmarł w 1954 w Katowicach.
Jego imieniem nazwane są również osiedla mieszkaniowe w Bytomiu i Jastrzębiu-Zdroju oraz ulice w Mysłowicach i Opolu.
Kesz: klipsiak w leśnym maskowaniu.