Na trasie traktu Janowskiego (gościńca Biłgorajskiego) w tym miejscu znajdują się dwie tablice informacyjne. Pierwsza opisuje głuszca żyjącego w Lasach Janowskich, druga Leśny Kompleks Promocyjny Lasy Janowskie. Po drugiej stronie drogi drewniany krzyż bez daty oraz tablica informacyjna, że jesteśmy w Parku Krajobrazowym Lasy Janowskie.
Zajmijmy się tą pierwszą tablicą, bo opisany jest tam bardzo ciekawy ptak:
Głuszec jest największym i najrzadszym przedstawicielem kuraków w Polsce. Samiec jest większy i barwniej upierzony od samicy. Ptaki te żyją w rozległych kompleksach borów i lasów mieszanych. Na niżu preferują bory sosnowe o znacznym uwilgotnieniu i dużym udziale borówek. Unikają siedlisk o zwartym podszycie.
Podstawę ich pożywienia stanowią jagody żurawiny i borówek, a także pączki i liście drzew, owady, mrówcze jaja, poczwarki i ślimaki. Zimą zjadają igliwie sosny. Aby ułatwić sobie rozdrabnianie pokarmu, połykają małe kamyki, tzw. gastrolity, które działają jak żarna, rozcierają go w żołądku. [kura domowa robi tak samo]
Głuszce łączą się w pary wiosną, na arenach tokowych o stałej przez wiele lat lokalizacji. Tokowiska położone są w ustronnej leśnej głuszy. Pieśń samca składa się z 4 następujących po sobie faz. Podczas ostatniej ptak głuchnie, od czego pochodzi nazwa gatunku. Wysiadywaniem jaj i opieką nad młodymi zajmują się tylko samice.
Głuszec zaliczany jest do gatunków skrajnie zagrożonych wyginięciem, głównie z powodu zmian siedliskowych, przede wszystkim osuszania wilgotnych borów. Zagrożeniem jest także presja drapieżników, ekspansja gatunków obcych, m.in. czeremchy amerykańskiej, płoszenie przez ludzi i silna izolacja przestrzenna, prowadząca do utraty zmienności genetycznej. Od lat liczebność populacji głuszca maleje i obecnie stanowi w Lasach janowskich około 1,5% populacji krajowej.
Dla polepszenia warunków bytowania tych ptaków, Projekt przewiduje budowę urządzeń hydrotechnicznych, poprawiających jakość siedliska. Dla skutecznej ochrony gatunku prowadzony jest także monitoring lokalnej populacji.
Kesz to magnetyk umiejscowiony po drugiej stronie drogi od tablic. Ma się rozumieć, długopis niezbędny.
Zawsze zajrzyj na ostatnią stronę logbooka, możesz tam znaleźć wpisaną słownie cyfrę. Zanotuj ją. Przyda się później na zakończenie geościeżki.