Naturalny otwór schroniska ma kształt dwu połączonych, prawie poziomych soczewek o łącznej szerokości 2,6 m i wysokości do 0,5 m. Schronisko stanowi niską (wysokości do 0,7 m), dość rozległą komorę o nierównym dnie i stropie. Dno pochylone jest generalnie w kierunku wschodnim. Za niewielkim wałem w południowo-wschodniej części salki, schronisko stopniowo się zaciska.
Schronisko stanowi pustkę krasową utworzoną w gipsach szklicowych mioceńskiej serii osadów ewaporatowych. W stropie występują niewielkie kominki i kociołki krasowe, na ścianach zaś - niewielkie naskorupienia gipsowe. Dno pokrywa szarordzawe, gliniaste namulisko.
Obiekt jest suchy, w jego głębszych częściach panuje półmrok. Na stropie występują pokrywy glonowe, sięgające 2 m w głąb komory. Glony i mchy rosną również na dnie salki w odległości do 1 m od otworu. Faunę reprezentują pojedyncze pajęczaki, muchówki a także rusałka pawik Inachis io (L.). W gliniastym namulisku występują nory prawdopodobnie lisa Vulpes vulpes (L.) Dno komory jest miejscami zaśmiecone.
Źródło: http://jaskiniepolski.pgi.gov.pl
Skrzynka schowa na zewnątrz schroniskai, dostępna dla wszystkich, aczkolwiek trzeba się trochę natrudzić, żeby dotrzeć na miejsce (miedzy miejscami brak a i strumyk płynie z wolna).