Odkąd tylko pamiętam, Dębica po zmroku zawsze budziła we mnie niemały niepokój. Nie dlatego, że boję się ciemności (no dobra, może trochę), a każdy zaułek skrywa jakąś straszną tajemnicę. Nie dlatego, że boje się duchów czy innych tego typu rzeczy. Wszystko przez ludzi. Ludzi, którym coś się „pomyliło” i nagle zaczęli przekraczać pewne granice. W pewnym momencie wojenka pomiędzy „kibicami” dwóch tutejszych klubów sportowych (Ludowy Klub Sportowy Igloopol oraz Klub Sportowy Wisłoka Dębica) weszła na naprawdę absurdalny poziom. Nie wiem od czego się to zaczęło, lecz niejednokrotnie dochodziło do tragedii na tym tle.

Do dziś pamiętam jak za czasów gimnazjalnych kilku takich osobników w kominiarkach wbiegło na teren szkoły by przegonić osoby należące do przeciwnego klubu. Nie pamiętam która strona konfliktu wyszła z tą inicjatywą, jednak nie było to nic przyjemnego. Ta żenada rozgrywa się po dziś dzień, choć podejrzewam, że zajmują się tym wciąż te same osoby – kiedyś dzieci ciałem, obecnie już tylko mentalnie. Tyle dobrego, że w znacznie mniejszym zakresie niż kiedyś, a przynajmniej takie wrażenie odnoszę.

Zostawmy ponury wstęp, skupmy się na samym klubie

Typowo dla mnie, nie będę jakoś szczególnie rozwodzić się nad historią, a w zamian nakreślę kilka ciekawostek oraz faktów, których pewnie i tak niewielu keszerów przeczyta. Nie przedłużajmy więc, zaczynajmy:

• Działalność rozpoczęto w 1978 roku;
• W sezonie 1990/1991 wywalczono awans do 12 miejsca w I lidze, co podtrzymano jeszcze w sezonie 1991/1992;
• Z racji wykorzystywanych barw osoby utożsamiające się z tym klubem nazywane są „biało-niebieskimi”;
• Treningi odbywają się na Stadionie Miejskim im. 70-lecia Odzyskania Niepodległości;
• W jego ramach, z pewnymi sukcesami, działa również sekcja bokserska – niestety zrezygnowano z sekcji jeździeckiej;
• Fani tego klubu powinni pochylić się nad książką z 2018 roku, która wydana została z okazji jubileuszu 40-lecia powstania tego klubu (pt. „LKS Igloopol Dębica. Jubileusz 40-lecia sekcji piłki nożnej 1978-2018” autorstwa Piotra Krysiaka).

Mały spacer

Zadanie dla Was będzie bardzo proste, wystarczy się przespacerować i policzyć kilka rzeczy - kolejność odwiedzania waypointów dowolna:

A. Liczbę tablic na murze przy wejściu do aquaparku;

B. Liczbę liter na monumencie, a dokładniej jego pionowym elemencie (oczywiście z jednej strony, bo z drugiej jest napisane to samo);

C. Liczbę „reklamowych prostokątów” na tablicy z planem miasta – wszystkich, a nie tylko tych zapełnionych.

N 50° 03.(B-C/2)([2B-C]/2)(B-4A) E 021° 24.(A^3-B)([B-C]/2)(1/2A)