Ceramika bolesławiecka wytwarzana jest od wieków z naturalnych glin kamionkowych, których pokłady znajdują się w okolicach Bolesławca, w dorzeczu Bobru i Kwisy. Odkrycia archeologiczne potwierdzają informacje przekazywane przez źródła historyczne, świadczące o tym, że pierwsze naczynia ceramiczne powstały w mieście już w czasach średniowiecza. Najstarsza zbadana dotąd bolesławiecka garncarnia, działająca najprawdopodobniej od XVI do poł. XVII wieku, znajdowała się przy ul. Piaskowej w Bolesławcu. Jak dowiodły badania archeologiczne, powstawały w niej naczynia użytkowe o różnych formach (garnki, dzbany, miseczki, flasze, talerze, miski, patelnie, naczynka i słoje apteczne), a także kafle piecowe, figurki, skarbonki oraz ceramika techniczna (retorty). Przedmioty, kryte były szkliwami różnego rodzaju i barwy, niektóre posiadały bogatą dekorację plastyczną o wysokiej wartości artystycznej.

Jeszcze w wiekach średnich bolesławieccy garncarze zjednoczyli się w cech, który przez pierwsze kilkaset lat ograniczał do 5 ilość czynnych w mieście warsztatów. Cech dokładał wszelkich starań, aby poziom wytwarzanych naczyń był jak najwyższy. Ograniczenie liczby garncarzy w mieście zostało zniesione pod naciskiem rządu pruskiego w roku 1762. Już wtedy Bolesławiec był jednym z liczących się w Europie ośrodków garncarskich.

W 1 poł. XVIII wieku w mieście zaczęto wytwarzać toczone na kole dzbany o kulistych, gładkich lub żeberkowanych brzuścach, pokryte – charakterystycznym dla bolesławieckiej kamionki – brązowym szkliwem ziemnym. Naczynia otrzymywały cynowe okucia, na których ryto daty i monogramy. Z drugiej połowy XVIII i z XIX wieku pochodzą dzbany ozdobione plastycznymi nakładkami o tematyce biblijnej, heraldycznej, motywami zwierzęcymi i roślinnymi.

W 1753 roku w Bolesławcu powstał Wielki Garniec autorstwa Johanna Gottlieba Joppego. Gigantyczne naczynie o wysokości ponad 2 m i pojemności prawie 2000 litrów było uznawane za największe na świecie. Garniec stał się symbolem Bolesławca, a jego wizerunek był wykorzystywany na pocztówkach, tworzono jego miniaturowe podobizny, stał się nawet tematem sztuki teatralnej.

Ogromny postęp w wytwarzaniu miejscowej ceramiki zawdzięczamy mistrzowi Johannowi Gottliebowi Altmannowi, który jako pierwszy wprowadził do użytku stosowane do dziś szkliwo skaleniowe, w miejsce szkodliwego dla zdrowia szkliwa ołowiowego. Kolejnym z wielkich osiągnięć J.G. Altmanna było zastosowanie do produkcji naczyń białej glinki, używanej wcześniej jedynie do tworzenia ozdobnych nakładek.

Istotne znaczenie dla rozwoju bolesławieckiej kamionki miało założenie w 1897 roku Zawodowej Szkoły Ceramicznej (Keramische Fachschule Bunzlau), której pierwszym dyrektorem został Wilhelm Pukall – kierownik techniczny Królewskiej Manufaktury Porcelany w Berlinie. W szkole zatrudniano znakomitych specjalistów z zakresu technologii produkcji ceramiki oraz wybitnych artystów i projektantów. Nie tylko wykształcili oni kolejne pokolenia ceramików, ale także opracowali nowe technologie wytwarzania naczyń w formach przy użyciu masy kamionkowej oraz upowszechnili awangardowe kształty i dekoracje. Dzięki temu bolesławieckie wytwórnie bardzo szybko rozwinęły się, a produkty takich firm jak: Reinhold & Co., Julius Paul & Sohn, czy Werner & Co. stały się znane i cenione nie tylko w Europie, ale i na innych kontynentach.

Po II wojnie światowej przedsiębiorstwa ceramiczne rozpoczęły działalność w oparciu o zaplecze unieruchomionych starych wytwórni i zakładów. Zapewniło to ciągłość tradycji wytwarzania kamionki na Ziemi Bolesławieckiej. Dla odbudowy przemysłu szczególnie zasłużył się znany krakowski artysta ceramik Tadeusz Szafran.

Jednym z najważniejszych efektów jego pracy było ponowne uruchomienie w sierpniu 1946 roku przedwojennej wytwórni Reinhold & Co., która później funkcjonowała w ramach Bolesławieckich Zakładów Garncarsko-Ceramicznych, a w 1964 roku weszła w skład Bolesławieckich Zakładów Ceramicznych Przemysłu Terenowego.

W 1980 roku wyodrębniły się z nich Zakłady Ceramiczne „Bolesławiec”, które otrzymały zgodę na używanie nazwy miasta. Działalność firmy zapoczątkowała okres rozkwitu tradycyjnie wytwarzanej kamionki bolesławieckiej, który trwa do dzisiaj.