Daleko, a jednak blisko - to właśnie Nowa Ameryka, którą znajdziecie na terenie Błot Warciańskich w województwie lubuskim. Jej historia jest nierozerwalnie związana z Fryderykiem II Wielkim, cesarzem Prus oraz mennonitami, których tu osiedlił w XVIII wieku, gdy poprosili go o zgodę na wyjazd do Ameryki (tej właściwej). Olędrzy wnieśli w meliorację obszaru swoją wiedzę, ciężką pracę, wiarę i zwyczaje, tworząc swoją małą Ziemię Obiecaną. Do dzisiaj pozostały po nich wały, mostki, poldery zalewowe, wsie ze śladami starych zabudowań i obco brzmiące nazwy, niczym te zza Oceanu. Neu York, Saratoga, Quebeck, Philadelphia, Florida - to tylko niektóre z nich. Jedne odwoływały się do marzeń o wolności w zamorskich krainach, inne do miast z których przybyli osadnicy (np. Neu Dresden), jeszcze inne pochodziły od postaci (np. Louisa, St.Johannes). Na dzisiejszym mapach trudno szukać Ceylonu czy Pensylwanii. II WŚ zmieniła całkowicie ten świat. Odeszli starzy mieszkańcy, przyszli nowi. Dawne nazwy zastąpiono lepszymi, bardziej odpowiednimi dla nowej historii. Jedynie Malta nadal jest Maltą. Zapraszamy Was do wyprawy śladami Nowej Ameryki i jej mieszkańców. Wyprawa to niezwykła, bez paszportów, wiz i walut, za to z szeroko otwartymi oczami, chłonącymi nadwarciańskie krajobrazy i bogactwo przyrody. Rozmawiajcie z ludźmi, posłuchajcie ich w trakcie przemierzania dróg, łąk, wsi. Spróbujcie sobie wyobrazić przemarsz wojsk Napoleona, odgłosy pracy znad rzeki, spotkajcie Olędrów udających się na mszę do kościoła. Idąc typową ulicówką spróbujcie wczuć się w życie wsi sprzed ponad 200 lat. A jeśli wyprawa się spodoba, wróćcie kiedyś raz jeszcze :)

Czaplin - Ceylon

Żeby dowiedzieć się więcej o Ceylonie, trzeba udać się w zacisza archiwów i przekopać dostępne zasoby, albo pojechać w teren i przespacerować po okolicy. Można też zafundować sobie wyprawę na ten właściwy, wyspiarski, od którego nazwę zapożyczyli olęderscy osadnicy. Dlaczego? Była tak samo egzotyczna i daleka, jak Ameryka, do której chcieli wyjechać. Niewiele zostało z dawnej osady. Herbacianych krzewów tu nie zobaczycie, tylko łąki, rowy, rozjechane drogi. Ale są ptaki, krowy na pastwiskach i kesz :)  Z kronikarskiego obowiązku warto wspomnieć, że w 1820 mieszkało tu 12 osób, a w 1938 - 104. Ilu teraz jest mieszkańców? Chyba nawet Urząd Statystyczny nie bardzo wie. 

Kesz założony wspólnie z night_time. Prosimy o rozwagę przy podejmowaniu. Informacje szczegółowe w podpowiedzi kodowanej.