Temeszów  to wieś położona w powiecie brzozowskim, w gminie Dydnia. Leży w jednym z najpiękniejszych przełomów rzeki San, pomiędzy Krzemienną a Witryłowem.

Historia

Najstarsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą jeszcze z okresu brązu i są charakterystyczne dla tzw. kultury łużyckiej. Z badań archeologicznych z lat 50-tych XX wieku wynika, że pierwsza osada była ulokowana na wzgórzu Horodysko i była osadą obronną, co okazało się przydatne podczas napadów tatarskich od XV do XVII wieku. Wieś zamieszka była wtedy przez ludność pochodzenia polskiego Pierwsze wzmianki o Temeszowie dotyczą nadania go dwóm braciom z Węgier, tj. Piotrowi i Pawłowi Balom w 1377 roku przez księcia Władysława Opolczyka. Z rodu Balów pochodził Mikołaj, mąż Małgorzaty Dydyńskiej, która stała się właścicielką Temeszowa w latach 1430-1447 (po śmierci męża). Temeszów wraz z sąsiednią Dydnią, Krzemienną i Falejówką odziedziczyli synowie Małgorzaty Paweł i Mikołaj (herbu Gozdawa). Następnie była ona przekazywana dziedzicznie. W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tybularnej Temeszów był Wincenty Dwernicki. To samo nazwisko nosi właściciel dworu (Włodzimierz Karol Dwernicki) funkcjonującego do 1946 roku. Miejscowi opowiadają legendy o tym, że budynek miał podziemne połączenie ze skałami pod pobliskim Oniaczem. Gdy w roku 1939 Niemcy i ZSRR ustanowili granicę na Sanie, Temesżow znalazł się w granicach Generalnego Gubernatorstwa. W czasie II wojny światowej stacjonowali tutaj niemieccy żołnierze (głównie we dworze). Wojska radzieckie zajęły Temeszów w roku 1944. Pod koniec maja 1946 roku wieś została spalona przez bandy UPA. Podczas napadu zrabowano mienie mieszkańców i zabito ośmiu z nich, pomimo czynnego oporu mieszkańców. Po napadzie ocalała ludność zamieszkała w murowanych budynkach dworskich i  w szkole.

W centrum wsi w roku 1893 wzniesiono mały drewniany kościółek pw. Matki Bożej Ostrobramskiej. Nawa i prezbiterium pokryte są wspólnym dachem z miedzianej blachy. Na dachu drewniana wieżyczka na sygnaturkę. Kościół oszalowany jest deskami. Wewnątrz ołtarz w stylu neogotyckim. Uwagę przykuwają też neogotyckie rzeźbione drzwi, na których umieszczono datę: 1893, a na klamce litery: HW. Kościółek ten należał do zabudowań dworskich a mieszkańcom parafii rzymskokatolickiej służył dopiero od 1968 roku.

Ciekawostka:

Obok opisywanego kościółka, na środku dużego stawu, stał duży modrzewiowy dwór wybudowany w 1702 roku przez Stanisława Fredrę, który był prapradziadem słynnego polskiego komediopisarza – Aleksandra Fredry.

Ciekawe miejsca w okolicy

Pozostałości dworu i parku w Witryłowie

Drewniany kościółek w Witryłowie

Kościół Przemienienia Pańskiego w Końskiem

Dwór w Końskiem

Dla pierwszych trzech znalazców są okolicznościowe certyfikaty i fanty na wymianę.

Skrzynka została założona dzięki finansowej pomocy Ministerstwa Sportu i Turystyki.