Takie mostki jak ten schowane gdzieś w polach lub lasach pod którym pluska woda,
często omijane i niezauważane to czysty romantyzm i poezja.
A wystarczy się na chwile zatrzymać
Ja za wodą, ty za wodą,
Jakżeż ja ci ręką podam.
Most przez rzeczkę drogę prości,
Wabi nas do siebie w gości
I jeszcze jeden
Żywot jasny, żywot prosty.
Jeden brzeg się z drugim scali,
Już nas rzeczka nie oddali.