Ogromny kompleks leśny Puszczy Solskiej, będący schronieniem i terenem działań partyzantów, był jednocześnie świadkiem ogromnych cierpień i tragedii tysięcy ludności polskiej. Chociaż leśne ostępy, nieprzebyte bagna i zagajniki dawały na ogół schronienie ludności cywilnej, to w rzeczywistości II wojny - wobec brutalnych akcji pacyfikacyjnych okupanta niemieckiego,najazdu bandytów i Kałmuków oraz głodu i niepewności jutra- Puszcza Solska stawała się także niebezpieczna pułapką nie tylko dla partyzantów, ale również ukrytych we wsiach, ziemnych schronach i na bagnach i na bagnach rodzin.Płonęły bombardowane gajówki, leśniczówki i leśne przysiółki, których mieszkańcy dawali ludziom ruchu oporu nieocenioną pomoc.Płonęły śródleśne wsie, a także miejscowości przylegające do Puszczy Solskiej, skąd rekrutowali się ludzie stawiający czoła Niemcom.Setki ich mieszkańców zostało wymordowanych  w masowych egzekucjach niedaleko swoich domów, tysiące niewinnych rodzin wędrowało w  nieznane, do obozów zagłady i do Niemiec, a w ich opuszczonych domostwach i przybytkach zamieszkali nowi gospodarze nasiedleni z Niemiec i Ukrainy. Walka polskiego żywiołu z okupantami nasila się, a jej motorem napędowym była chęć odwetu z a krzywdy wyrządzone znajomym, sąsiadom i rodzinom. Łuny pożarów nad Zamojszczyzną stały się powszechnym widokiem lat 1943 i 1944.Kiedy Niemcy zamykali w kotle lasy Puszczy Solskiej,mieszkańcy śródleśnych wiosek szukali ratunku ukrywając się na bagnach, w wąwozach oraz w leśnych schronach.Uciekano w lasy w styczniu i lutym 1944 r.podczas  akcji"Wicher II".  W lasach józefowskich schrony, i kryjówki ludności cywilnej znajdowały się w . in. w lesie Sigła, i Sigiełka, w dolinie rzeki Sopot w okolicy Buliczówki, niedaleko Bykowej Drogi po miedzy  rzekami Czarną i Studzienicą, na Solarskich Górkach, w Bieńkowskim Lesie, a także  w okolicy góry Wilcza Jama.Niestety, Niemcy bezlitośnie mordowali nie tylko schwytanych  z bronią w ręku partyzantów, ale również znalezionych w kryjówkach  mieszkańców okolicznych miejscowości, kobiety,dzieci i starców. Szczególnie tragiczny okazał się los tych, którzy próbowali ukryć się w lesie Sigła podczas akcji"Strumwind II" - Niemcy odnaleźli tam wielu mieszkańców okolicznych wsi, których  z zimna krwią mordowali w schronach , na bagnach i leśnych duktach.W wojennej zawierusze ucierpiały bardzo mocno leśne przysiółki, osady oraz gajówki. Będące oparciem dla partyzantów śródleśne gospodarstwa były bombardowane i niszczone przez Niemców. W pożodze wojennej zniszczono osadę Maziarze, osiedle Buliczówkę oraz gospodarstwo ordynackie takie jak m.in. gajówkę Karczmisko nas Sopotem, gajówkę dębowce nad Nepryszką, a także gajówkę i leśniczówkę Fryszarka. Po wojnie osady te nie zostały odbudowane.Również tragiczny los spotkał mające jeszcze XVIII - wieczną historię spore wsie w okolicy Borowca:Borowiec,Błonie,Borowiec Kozaki, Głuchy. Niemcy wielokrotnie bombardowali i palili te osady,a mieszkańców pacyfikowano i wysiedlano. Połowę zabudowań tych wsi spalono w maju 1943 r. w odwecie za pomoc partyzantom, drugą połowę Niemcy zniszczyli w czerwcu 1944 r. podczas akcji "Stumwind II'. Wysiedlona ludność już nigdy nie powróciła na swoje gospodarstwa, a w latach 50 i 60 XX w. grunty tych wsi zostały zalesione i weszły w skład Lasów Państwowych.Niemcy spalili część wsi Osuchy, a w płonących  zabudowaniach u tzw. "Końcowego" Szustaka zginęło 51 mieszkańców tej wsi. Dominik Róg. Partyzancka Mapa Puszczy Solskiej.Część II.

W tej okolicy miała miejsce zasadzka partyzancka, w dniu 29 września 1944r. partyzantów oddziału "Groma' na patrol ukraiński.

Skrzyneczka - duży magnetyk - oj,wysoko, wysoko.