Skrzynka w serwisie od 12.08-12.09. Już można zaliczać.
Poziom trudności terenu ustawiliśmy na 3,5 z powodu trudności z dojazdem autem osobowym. Traw wywózka drewna z lasu i drogi są mocno rozjeżdzone przez auta ciężarowe.
Przesmyk ten to wąski, ok. 200-metrowy pas ziemi (broniony przez dwa bunkry 447 i 446, pola minowe i zapory z drutów i betonu), który stał się miejscem ostatniej walki ponad 300 (chociaż liczby nie jesteśmy pewni - dane są różne w różnych opracowaniach - pewne, że straty były duże) polskich i rosyjskich żołnierzy. Była to jedna z wielu lini obrony na Pomorzu Zachodnim -Wał Pomorski. Wszystkie toczące się o niego w 1945 r. walki, nazwano "Bitwą o przełamanie Wału Pomorskiego". Rozpoczęła się ona 31 stycznia (zdobyciem Złotowa), a zakończyła 10 lutego wyzwoleniem Mirosławca. Należała ona do największych bitew stoczonych przez żołnierzy polskich w czasie II wojny światowej i obok obrony: Warszawy, Westerplatte, Monte Cassino oraz szturmu Berlina - stanowiła symbol bohaterstwa polskiego żołnierza w walce o odzyskanie wolności. Wał Pomorski to nazwa niemieckiego pasa umocnień, ciągnące go się wzdłuż przedwojennej granicy Rzeszy z Polską od Darłowa po Gorzów Wlkp., usytuowanego w terenie idealnie nadającym się do budowy fortyfikacji: pokrytym gęstymi lasami, poprzecinanym jeziorami, rzekami (np. Gwda wraz z dopływami), zabagnionymi dolinami rzek i pasmami wzgórz morenowych.Zasadniczymi fortyfikacjami "pozycji głównej" były schrony bojowe z żelbetonu, wybudowane w latach 1934-35. Przystosowane były one do strzelania z broni maszynowej i dział. Choć występowało wiele typów schronów, ale najpowszechniejsze były dwa - III i IV, z jednym pomieszczeniem bojowym, ścianami o grubości około 1 metra, stropie - 50cm i uzbrojeniu złożonym z jednego ciężkie go karabinu maszynowego. Od jesieni 1944 r. intensywnie rozbudowywano uzupełniające umocnienia betonowe i ziemne. Ciągi fortyfikacyjne zagęszczano schronami uzbrojonymi w 1 ciężki karabin maszynowy i o stalowej kopule znajdującej się 1,5 metra nad pomieszczeniem bojowym.Schrony rozmieszczone były co 400 - 600 m, głównie na przesmykach jeziornych, w miejscach łatwiejszych przepraw, przy drogach itp. Miały bardzo dobre pole obserwacji i ostrzału. Przed pola chronione były minami, zasiekami, płotami, przeszkodami przeciwczołgowymi, czterorzędowymi zaporami z drutu kolczastego. W pasie głównej pozycji Wału Pomorskiego o szerokości 15 km, znajdowało się 45 schronów (w tym 10 niedokończonych) m.in. 17 w rejonie Nadarzyc i 11 na przesmyku między jeziorami Dobre i Zdbiczno. W pasie tym jeziora zajmowały połowę szerokości, a resztę stanowiły bagniste doliny rzek i gęste lasy.
Kesz ukryty wewnątrz schronu bojowego nr 447, wchodząc od frontu na wprost we wnęce. Lekko można pomachać łopatką.