Ludomirowo jak część pobliskich majątków powstało w wyniku wydzielenia części gruntów z majątku Andrzejewo. Założycielem był Ludomir Gąsowskich. Kompozycja jaka powstała składała się z parku, sadu i dziedzińca gospodarczego. Z pewnością ciekawą częścią było sztuczne wzniesienie w kształcie gwiazdy, pełniące rolę kwietnika, z orzechem włoskim na szczycie. W płd-wch. części parku wykopano niewielkie sadzawki, a między nimi wytyczono alejki spacerowe. Na dwóch sadzawkach usypano wysepki. Przeznaczenie tych oczek wodnych było różne. Jedno służyło do kąpieli, w innym hodowano ryby, a w kolejnym rosły ozdobne rośliny błotne. Po śmierci Ludomira, do 1912r. dwór był we władaniu wdowy po nim Olgi. Był on znany w okolicy właśnie z parku, oraz z bogatego wyposażenia wnętrza domu. Po Oldze majątkiem zarządzali synowie, jednak I wojna światowa przyniosła kres świetności założenia. Jeszcze przed II wojna światową dwór był w ruinie, a park mocno zdewastowany. Po II wojnie światowej majątek rozparcelowano, a na miejscu dworu pojawiło się gospodarstwo chłopskie.
Kesz założony niedaleko dawnego założenia, które dziś jest prawie niedostrzegalne. Myślę jednak że miłośnicy ciekawostek regionalnych nie będą zawiedzeni. Przed drzewem z skrzynką stoi stary krzyż, który w podstawie ma kamienne koło od żaren.
Kesz to preforma PET. Trzeba będzie się zmierzyć z drapieżnym drzewem.