Papiernia
W latach 30. XIX wieku uruchomiono w Rudzie Różanieckiej fabrykę papieru. Zakład znajdował się w centrum wsi, przy głównej ulicy prowadzącej do pałacu Brunickich do Żukowa. Przy produkcji papieru potrzebna była duża ilość wody, zarówno do celów technologicznych, jak też napędu maszyn papierniczych. Stąd też papiernie stawiano zwykle nad rzekami. Z planu katastralnego wynika, że fabryka mieściła się w dwóch murowanych budynkach. Jeden z nich zachował się do dzisiaj, w drugim dziś już nie istniejącym, zamontowane było koło wodne. Wodę spiętrzano w stawie na rzece Różaniec. Jeszcze do dzisiaj widać fragmenty grobli. Księgi metrykalne notują papierników: w 1833 rogu Ignacego Becka, a w 1842 Konrada Żółkiewskiego i Konrada Maciborskiego. Prace, które nie wymagały fachowego przygotowania, z pewnością wykonywali mieszkańcy wsi. Wiemy, że zakład papierniczy z pewnością wykorzystywał do produkcji stare szmaty, które moczono w wodzie, rozdzielano na włókna i mielono w młynie papierniczym. Nie wiadomo czy używano miazgi drzewnej, czy włókien lnu i konopi. Papiernia w Rudzie Różanieckiej specjalizowała się w produkcji bibułki papierosowej i dysponowała jednym młynem papierniczym oraz czterema kadziami papierniczymi.
W okresie międzywojennym w budynku papierni funkcjonowała gospoda. Po II wojnie światowej miała tutaj swoją siedzibę Gmina Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” oraz bufet „Nad Stawem” zwany przez miejscowych „baciarnią”. Przez jakiś czas znajdował się tu skład nawozów sztucznych i sklep odzieżowy. Obecnie budynek stoi opuszczony i stopniowo niszczeje.