Wieś wchodziła w skład dóbr Kurowo. W I Rzeczypospolitej Pszczółczyn należał do ziemi bielskiej.
W roku 1827 wieś liczyła 28 domów i 287 mieszkańców. Pod koniec XIX w. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego informuje: Pszczółczyn, wieś włościańska, powiat mazowiecki, gmina Kowalewszczyzna, parafia Waniewo. Powierzchnia gruntów 966 morgów.
W 1921 r. było tu 46 budynków z przeznaczeniem mieszkalnym i 1 inny zamieszkały oraz 304 mieszkańców (162 mężczyzn i 142 kobiety). Wszyscy podali narodowość polską i wyznanie rzymskokatolickie.
Gromada Pszczółczyn – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.
Gromadę Pszczółczyn z siedzibą GRN w Pszczółczynie utworzono – jako jedną z 8759 gromad – w powiecie wysokomazowieckim w woj. białostockim, na mocy uchwały nr 24/V WRN w Białymstoku z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Pszczółczyn, Kobylin Pogorzałki, Kurowo, Kropiwnica Gajki i Kropiwnica Racibory ze zniesionej gminy Kowalewszczyzna w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 12 członków gromadzkiej rady narodowej. 31 grudnia 1959 gromadę Pszczółczyn zniesiono, włączając ją do gromady Kobylin-Borzymy.