W czasie wojny obronnej 1939 r. Halina była sanitariuszką w oblężonej Warszawie. Po kapitulacji stolicy powróciła do Piastowa.
W październiku 1939 r. z inicjatywy Eugenii Woronieckiej, przy ul. Bohaterów Wolności w Piastowie, w domu państwa Grodeckich, (obecnie Bohaterów Wolności 23), harcerki zorganizowały punkt opieki nad dziećmi w wieku przedszkolnym, tzw. „gniazdko (przedszkole).
Halina Pipiórska była kierowniczką gniazdka , pomagały jej druhny: “ ” Władysława Górecka i Halina Kalatówna. Halina wykazywała się wielką troskliwością, w razie potrzeby czuwała dzień i noc nad chorymi dziećmi, wymagającymi stałejopieki.
W konspiracji działała (w Szarych Szeregach i Armii Krajowej). Została przydzielona do Sztabu Okręgu Warszawskiego AK, do kompanii "Iskrówek" kapitana "Narcyza" (Władysław Mika), gdzie prowadziła jedną z ekip łączności radiowej. Pierwszy punkt nadawczo-odbiorczy umieściła w domu swoich rodziców w Piastowie.
11 VIII 1943 r. w Piastowie Halina pełniła dyżur przy obsłudze radiostacji korespondencyjnej Komendy Głównej AK. Została aresztowana przez gestapo między godz. 5.00 a 6.00 rano.
Razem z Sową zostali „ ” aresztowani m. in. Władysław Chełmiński – właściciel domu, Franciszek Wężyk – telegrafista.
Pipiórska była więziona na Pawiaku. Przesłuchiwało ją i torturowało Gestapo w alei Szucha w Warszawie. Znała punkty kontaktowe przełożonych i współpracowników, ale nikogo nie wydała.
Po 5 X 1943 r. Sowa “ ” pełniła funkcję porządkowej w szpitalu na Serbii, została z niej zdjęta za podanie żywności więźniowi podczas pobytu w pralni. Rozstrzelana 3 II 1944 r. w ruinach getta w odwecie za śmierć gen. SS i policji Franza Kutschery.
Odznaczenia:
Krzyż Virtuti Militari V klasy
Krzyż Walecznych