Dodatkowe atrybuty skrzynki

Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Jakuba Apostoła (parafialny), zbudowany w latach 1332-1335 (konsekrowany w 1335 r. przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława), restaurowany i przebudowywany w XV w., a następnie w latach 1551, 1738, 1802 i 1868 (po pożarach), 1923-1924 i 1969-1971. Jest najcenniejszym zabytkiem sztuki gotyckiej na ziemi sieradzkiej oraz jednym z najlepiej zachowanych - zarówno pod względem architektonicznym, jak i bogatego wyposażenia wnętrza - obiektów sakralnych z tej epoki na terenie Wielkopolski. Zbudowany został na miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła prawdopodobnie, z XIII w., spalonego przez Krzyżaków w 1331 r. Trójnawowy, typu halowego, z cegły o układzie polskim, podparty uskokowymi szkarpami. W szerokich szczytach znajdują się blendy i sterczyny. Fasadę oraz ścianę południową zdobi ornament z zendrówek układanych w romby. Korpus czteroprzęsłowy na rzucie prostokąta złożony z nawy głównej, prezbiterium i dwóch węższych naw bocznych. Nawy boczne są otwarte do nawy głównej ostrołukowymi arkadami wspartymi na czworobocznych filarach. W fasadzie oraz w przejściu z zakrystii do prezbiterium portale ostrołukowe z formowanej cegły. Sklepienia naw późno-gotyckie z 1551 r.; w prezbiterium i w nawie głównej - gwiaździste, a w nawach bocznych - siatkowe. Do prezbiterium od pomocy przylega gotycka zakrystia i skarbczyk z wejściem osłoniętym kruchtą dobudowaną w 1888 r. Drzwi zewnętrzne do zakrystii z płatów blachy wykuwanej ręcznie (XV w.). Od zachodu i południa dobudowano kruchty w 1868 r. i 1905 r.

Dzwonnica

Obok kościoła stoi współczesna mu późnogotycka dzwonnica o charakterze baszty obronnej z wąskimi okienkami strzelniczymi z XIV-XV w. Murowana z cegły gotyckiej o układzie polskim. Zbudowana na rzucie kwadratu, naroża wsparte wydatnymi uskokowymi skarpami. Na jej murze można zobaczyć liczne półokrągłe niewielkie wgłębienia • ślady po nieceniu ognia przy użyciu świdra ogniowego. Nadbudówka dzwonnicy barokowa z otworami dzwonowymi, kryta daszkiem czterospadowym, z XVIII w. Dzwon z 1614 r.

Informacja od psiloritis

"Dom przylegający (omal ) do starej dzwonnicy (na fotce - z podpisem Dzwonnica 2) to dom w którym wychował się Marek Niedźwiecki. dla słuchaczy - fanów Trójki i LPpr3 - to ważne a przynajmniej interesujące miejsce (i czytelników autobiograficznej "Nie wierzę w życie pozaradiowe" - więcej szczegółów zw. ze znanym prezenterem radiowym - do namierzenia w pobliżu kesza po lekturze w/w książki - warto!)"

Kesz:

Prawa strona schodów przy wejściu do dzwonnicy (Plebek).