Górowo Iławeckie to niewielkie miasto w powiecie bartoszyckim oddalone 15km od granicy Polska-Rosja, dawniej teren pruskiej Natangii. Tereny te zamieszkiwane były przez plemię Prusów, którzy w XIII w., jako jedno z ostatnich grup pogan podbici zostali przez zakon krzyżacki. Przywódcą powstania Prusów przeciw Zakonowi Krzyżackiemu był Herkus Monte - pierwowzór Konrada Wallenroda. Pod jego dowództwem Prusowie początkowo odnosili sukcesy. Podczas powstania w 1260 roku udało mu się wraz z oddziałami dotrzeć aż na Ziemię Chełmińską.
W miejscu przecinania się szlaków z Lidzbarka Warmińskiego do Królewca i z Bartoszyc do Pieniężna wyznaczony został rynek nowej osady. Oficjalnie założenie miasta datuje się na 5 lutego 1335 roku, a nadanie praw miejskich przypisuje się komturowi bałgijskiemu Heinrichowi de Muro. Pierwszymi sołtysami w mieście byli Herman i Albert, a nazwa miast brzmiała „Landstrasse”, później „Landsberg”.
W 1535 roku Landsberg został przekazany Friedrichowi von Waldburg za odniesione sukcesy w wojnie z Polakami. Jego wnuk Fabian zmarł, a wdowa po nim Helena Dorothea wyszła drugi raz za mąż za naczelnego prezydenta Prus Książęcych Otto von Schwerina. Niedługo później sym Heleny i Fabiana, Gebhard von Waldburg zginął w pojedynku. W ten sposób majątek trafił do rodziny Schwerin i pozostał w ich rękach aż do II wojny światowej. W międzyczasie, w roku 1686 w Górowie odbyły się proces i egzekucja czarownicy Englersche z Augam, która miała uprawiać czary i utrzymywać kontakty z diabłem. Skazana została na karę śmierci przez spalenie na stosie, a przed śmiercią ścięto jej głowę toporem.
W latach 1718-1779 Górowo Iławeckie było miastem garnizonowym. Stacjonowały tam grenadierzy - kompanie pruskiego regimentu, po których jedynym śladem jest zegar ratuszowy wykonany na ich prośbę. Wraz z oddziałami wojska do miasta wkroczył głód, strach i choroby.
Górowo zaczęło się rozwijać w drugiej połowie XIX wieku i na przełomie wieków XIX i XX.
Przesunięcie granic i deportacje ludności, skutki II wojny światowej, spowodowały, że Górowo po raz pierwszy pojawiło się na mapie Polski, a w mieście po dzień dzisiejszy dostrzec można wielokulturowość.
Wszystkie opisane powyżej wydarzenia, sprawiły, że tereny okalające Górowo Iławeckie stały się bardzo atrakcyjnym terenem dla poszukiwaczy skarbów. Dzięki grupie ludzi z zamiłowaniem poznających dzieje swojego regionu powstało Stowarzyszenie Historyczno-Kolekcjonerskie „DREYSE”. Zrzesza ono pasjonatów, którzy swoje zainteresowania skierowali na okresy wojen, jakie toczyły się w regionie, poznawanie kultury i obyczajów ludności zamieszkującej region oraz przedmioty z nimi związane.
Stowarzyszenie przedstawia znalezione przez siebie przedmioty w Regionalnej Izbie Pamięci, która z czasem zmieniła nazwę na Miejskie Muzeum w Górowie Iławeckim. Znaleźć w nim można kilka tysięcy przedmiotów, które podzielone zostały na następujące działy: militaria, odznaczenia, numizmatyka, księgi i dokumenty, porcelana, wyroby artystyczne z tzw. sztuki okopowej. Ekspozycja czynna jest w każdy czwartek w godzinach od 10 - 14. Można jednak umówić się telefoniczne na indywidualne zwiedzanie muzeum. Wszelkie niezbędne dane kontaktowe znaleźć można na stronie internetowej www.dreyse.com lub profilu na Facebook Stowarzyszenie Dreyse- Muzeum Miejskie w Górowie Iławeckim
W pobliskiej okolicy muzeum w XIX w. założony został cmentarz żydowski. Nekropolia została wytyczona na planie prostokąta, a groby umieszczono po obu stronach centralnej alejki. Ostatniego pochówku dokonano w latach 30. XX w. W czasie II wojny światowej Niemcy płytami nagrobnymi z cmentarza wyłożyli chodnik przy ul. Mickiewicza. W 2006 roku w ramach projektu "Duszom zapomnianym" nekropolia została odkrzaczona, otoczona drewnianym płotem z bramką wejściową. Przy wejściu umieszczony został kamień z napisami w języku polskim i angielskim: CMENTARZ ŻYDOWSKI W GÓROWIE IŁAWECKIM (THE JEWISH CEMETERY IN GÓROWO IŁAWECKIE).
Obecnie powierzchnia cmentarza wynosi 0,1 ha. Zachowały się na min relikty 21 nagrobków, m. in. 11 macew wykonanych z piaskowca (o różnym stopniu zachowania), 9 tumb oraz 3 podstawy pod macewy. Na nagrobkach widoczne są inskrypcje w językach hebrajskim i niemieckim.
Źródło informacji: