Turyści odwiedzający Puszczę Bydgoską spotkają obecnie na swym szlaku nowy element – pomnik dla uhonorowania pamięci działalności konspiracyjnej, jaka miała tu miejsce w czasie okupacji. Otóż 1 września 2009 r. odsłonięto na terenie obecnego Leśnictwa Żółwin, przy drodze pożarowej nr 13 (niegdyś Bydgoszcz - Nowa Wieś Wielka) okazały monument. Usytuowano go w pobliżu polany, na której znajdowała się ongiś leśniczówka Emilianowo. Zamieszczona na nim tablica ma na celu upamiętnienie działalności grupy konspiracyjnej „DARZBÓR”, a w szczególności jej komendanta, Franciszka Wrembla, leśniczego ówczesnego Leśnictwa Państwowego Emilianowo, znanego w środowiskach konspiracyjnych pod kryptonimem „Zagroda”.

Leśniczówka Emilianowo w tym miejscu obecnie  nie istnieje. Spowodowała to zmiana struktury administracyjnej Lasów Państwowych. Pewne przesłanki świadczą jednak o tym, że już pod koniec XVIII w. (a być może jeszcze wcześniej) znajdowała się w tym miejscu leśniczówka.

Pomnik ten powstał z inicjatywy prof. dr hab. Henryka Wrembla, którą pojął dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu inż. Janusz Kaczmarek „ad futuram rei memoriam” - na przyszłą rzeczy pamiątkę. Sprawy organizacyjne przejął na siebie ówczesny nadleśniczy Nadleśnictwa Bydgoszcz mgr inż. Zbigniew Kowalski.

Franciszek Wrembel ps. „Marcin”, był w latach 1939 – 1948 komendantem placówki organizacji konspiracyjnej „DARZBÓR”, która początkowo skupiała leśniczych, później i innych pracowników leśnych, a wreszcie znalazły się w niej i inne osoby. W roku 1940 orgnizacja „DARZBÓR’” podporządkowała się ZWZ, a dalej, konsekwentnie, znalazła się w strukturach AK, DSZ i WiN. Przez cały ten czas „Marcin” działał bardzo aktywnie w konspiracji, również na szczeblu Bydgoskiego Obwodu AK (którego był współorganizatorem) oraz Inspektoratu AK Bydgoszcz.

Przed II wojną światową Franciszek Wrembel był aktywnym członkiem organizacji p.n. Przysposobienie Wojskowe Leśników, PWL (w 1937 r. został wyróżniony odznaką PWL). W jej ramach ukończył w 1937 r. w Gimnazjum Leśnym w Margoninie kilkutygodniowy kurs współdziałania z wojskiem. Został też przygotowany do ew. działalności konspiracyjnej w wypadku wkroczenia na te tereny Niemców. Jego żona Helena odbyła szkolenie w ramach Przysposobienia Wojskowego Kobiet, PWK.

W działalności grupy konspiracyjnej „DARZBÓR” uczestniczyła cała rodzina „Marcina”. Dużą aktywność w konspiracji wykazała żona Helena ps. „Marta” (działająca w sektorze cywilnym – pomoc jeńcom i więźniom, organizacja tajnego nauczania w Bydgoszczy, nasłuch radiowy, wywiad), a ich dzieci, Henryk ps. „Kukułka” i Aleksandra ps. „Oleńka”, należały do sekcji młodzieżowej Placówki „DARZBÓR” i brały czynny udział w jej akcjach.

W planach PWL leśniczówka Emilianowo przewidziana była jako ewentualny ośrodek zbrojnej dywersji. W tym celu przeszkolono w latach 1938-39 okolicznych leśniczych na specjalistycznych kursach PWL. Jesienią 1939 r. zgromadzono w Placówce w Emilianowie pokaźny zapas broni i amunicji, porzuconych w trakcie prowadzonych tu 5 i 6 września 1939 r. przez 62 pp. walk obronnych. Zasób broni i amunicji zgromadziła także sekcja „DARZBOR’u” w Dużym Łażynie. Jednakże wskutek budowy w sąsiedztwie Leśnictwa Emilianowo zakładów zbrojeniowych DAG oraz innych instalacji militarnych zadaniem priorytetowym stał się wywiad. Między innymi realizowała to „Ekspedycja”, sekcja Placówki „DARZBÓR”, działająca na stacji kolejowej Emilianowo (obecnie Bydgoszcz Emilianowo), skupiająca pracowników rampy przeładunkowej DAG, oraz kolejarzy i robotników kolejowych. Duży wkład w tym zakresie wniosła sekcja młodzieżowa, której członkowie rozpoznali m.in. pozorację fabryki w emilianowskich lasach i magazyny amunicji w okolicach Brzozy. Innym zadaniem Placówki „DARZBÓR” była pomoc jeńcom i więźniom zatrudnionym w DAG, a w szczególności pomoc udzielana grupie dziewcząt żydowskich z obozu „Bromberg Ost”. W Emilianowie ukrywało się także szereg osób przerzucanych następnie do innych obszarów.

Skrytka

Współrzędne kierują ku skrytce nr 1 (mała, pet), w niej znajduje się informacja o lokalizacji skrytki finałowej. 

Droga wiodąca pod obelisk jest drogą publiczną, można podjechać samochodem.