Pierwsze wzmianki o gminie żydowskiej w Makowie Mazowieckim pochodzą z XVI wieku, można jednak zakładać, że Żydzi pojawili się tu dużo wcześniej. Kahał makowski był jedną z największych gmin żydowskich na Mazowszu. Podlegały mu między innymi skupiska żydowskie w Pułtusku i Wyszkowie. W mieście istniała znana w całym kraju jesziwa, czyli wyższa szkoła religijna. Działały tu też liczne bractwa, takie jak towarzystwo pogrzebowe Chewra Kalisza, Chewras Thilim ("bractwo psalmów"), bractwo studiów talmudycznych Misznajoth, Ain Jakow, Midrasz. Kilkaset lat obecności Żydów w Makowie Mazowieckim przerwała II wojna światowa. W 1940 roku w rejonie Zielonego Rynku i ul. Franciszkańskiej utworzono getto, w którym zamknięto Żydów z Makowa oraz pobliskich miejscowości. Zagłada makowskiego sztetl przyszła w 1942 roku. Żydzi zostali zmuszeni do opuszczenia miasta. Wywieziono ich do Mławy, skąd 6 grudnia 1942 roku trafili do Auschwitz.
Dziś w mieście można odnaleźć jeszcze materialne ślady po żydowskich mieszkańcach Makowa, między innymi budynek synagogi czy mykwę. Stary cmentarz żydowski zlokalizowano pomiędzy ulicami Adamowską i Przasnyską. Nekropolia ta pełniła funkcje grzebalne do około 1870 roku. W czasach II wojny światowej została zniszczona, a naziści wykorzystali macewy do utwardzania dróg i chodników. W latach PRL w miejscu "starego" cmentarza urządzono dworzec autobusowy. W 1987 roku z odzyskanych płyt nagrobnych na skraju dworca wzniesiono lapidarium.
Skrzynka ukryta na północnej ścianie lapidarium. Szukaj powyżej linii wzroku.
Zródło: http://www.kirkuty.xip.pl/makowmaz.htm