Późnogotycki kościół pw. świętej Marii Magdaleny jest obiektem zabytkowym wpisanym do rejestru zabytków w 1964 r.

W 1250 roku istniał jako kościół parafialny. Budynek kościoła został wzniesiony w XVI wieku a przebudowany w wieku XVII.  Świątynia murowana jest z cegły i granitu a także jest opisywana jako świątynia jednonawowa. Pierwsze wzmianki o istnieniu kościoła pochodzą z ok. 1250r. Obecny kościół, prawdopodobnie powstawał etapami :  środkowa jego część (wejście z boku) powstała w wieku XVII. Następnie rozbudowany w XVIII w. i ostatecznie ukończony w połowie XIX w. (budowa wieży). Datę ostatecznego ukończenia wieży można zobaczyć z boku wieży w formie rzymskich cyfr : MDCCCXXVII jest to rok 1827.

Wewnątrz znajdują się barokowe ołtarze boczne, ambona, cenne obrazy i rzeźby.
W dokumentach Henryka Głogowskiego z roku 1301 pojawia się wzmianka o kościele pw. św. Marii Magdaleny w Krzydlinie Wielkiej, który od roku 1333 staje się kościołem przynależącym do parafii w Krzydlinie Małej. Kościół wiele razy był przebudowywany  i obrabowywany. W 1428 roku dokonały tego wojska husyckie. Powtórzyło się to w latach 1618- 1648 oraz w okresie wojny siedmioletniej (1756 – 1763) przez armię rosyjską.   W dzisiejszych czasach kościół wygląda okazale gdyż został odrestaurowany i uważa się, iż jest jednym z najpiękniejszych w okolicy. Najstarsza część kościoła została wykonana  z kamienia, później zostało dobudowane prezbiterium z cegły, a w roku 1827 została dobudowana wieża. Późnogotycki kościół p.w. świętej Marii Magdaleny o powierzchni zabudowy 396 m2 i o kubaturze 3150 m3.

Wystrój kościoła powstał już w okresie baroku. Stanowią go dzieła sztuk plastycznych i rzemiosła artystycznego. Ołtarz Główny został wykonany z drewna snycerowanago, polichromowanego i złoconego w XVIII wieku. Złożony jest z dwukondygnacyjnej nastawy.   I i II kondygnacja wypełniona jest barokowymi obrazami podobno pochodzącymi ze szkoły Willmana. Obok jednego z obrazów są dwa barokowe anioły, a u góry umieszczona główkę aniołka z krzyżem.

Elementy wystroju wyposażenia kościoła powtały w okresie baroku, stanowią jednolity stylistycznie zespół dzieł sztuk plastycznych i rzemiosła artystycznego, prezentujący wysoki poziom artystów działających na Śląsku w XVIII w.

Drugi Ołtarz Boczny składa się z obrazu przedstawiającego Matkę Boską stojącą stopami na kuli ziemskiej, pod którymi wije się szatan w postaci węża.  Nad obrazem znajdują się dwa barokowe aniołki. Ołtarz Boczny został wykonany z drewna snycerowanego w warsztacie śląskim. Przedstawia on św. Biskupa. Znajduje się tam również postać mnicha  i dwa aniołki. Natomiast w drugim ołtarzu bocznym widnieje obraz Matki Boskiej, na którym umieszczone są dwa aniołki barokowe. Całość wieńczy belkowanie, na których stoi postać mnicha i dwa aniołki.

Ambona  przedstawia 4 ewangelistów w stylu barokowym z przełomu XVII i XVIII wieku. Wykonana z drzewa snycerowanego w warsztacie śląskim.  Wysokość kosza 110 cm. Ma kształt nieregularnego pięcioboku podobnie jak baldachim.  Kolejnym cennym zabytkiem są kościelne organy.  Organy składają się z 3 szaf. Wykonane na początku XIX w. z drewna snycerowanego. Wymiary organów 450 cm 310 cm.

Rzeźba św. Jana Nepomucena jest to rzeźba stylu barokowego powstała na przełomie XVII i XVIII w. wykonana w warsztacie śląskim o wysokości 140 cm. Rzeźba stoi na barokowej konsoli. W prawej  ręce trzyma kluczyki a w lewej liść palmy.

Obraz świętej Matki Bożej Różańcowej-Jest to obraz z XVIII w. Styl barokowy. Madonna stoi na księżycu a on wspiera się na głowie smoka. Wokół niej mieszczą się obrazy, które kryją piętnaście tajemnic różańca świętego. (Po prawej stronie znajdują się tajemnice Bolesne, po lewej tajemnice Radosne natomiast nad jej głową tajemnice Chwalebne).

Obraz świętej Marii Magdaleny pod krzyżem jest z XVIII w. Jest to styl barokowy. Został zrobiony z płótna olejowego. Jest ona u stóp ukrzyżowanego Jezusa.

Malowidło stropowe ukazuje  medalion z Barankiem Bożym. Styl barokowy wykonany w XVIII w warsztacie śląskim o średnicy ok. 50 m3

Strop Malowany  jest wykonany w stylu renesansowym. Powstał prawdopodobnie w 1 poł. XVI w ok.1520 r. w warsztacie śląskim. Jest to strop drewniany. Wymiary tego stropu : długość 15 cm szerokość  10 cm.

Dekoracja dzielona w pasy wypełnione motywami roślinnymi. Gdzieniegdzie można się dopatrzeć półpostaci w strojach mieszczańskich. Jest to najcenniejszy zabytek kościoła.  W całej Europie istnieją tylko dwa takie sufity. Wykonawca używał bardzo rzadkiego materiału jak na tamte czasy i skomplikowanej techniki. Jest to prawdziwy unikat i podlega wyjątkowej ochronie. Jest niczym wisienka na torcie całego kościoła.