Wieś Solinka, niegdyś najdalej na wschód wysunięte łemkowskie osiedle. Lokowana na typowo leśnym terenie, w dolinie rzeki Solinki, od której to przyjmuje nazwę. Mieszkańcy o wyraźnie wschodnich korzeniach, ochoczo przystępują z początkiem zeszłego wieku do tzw Republiki Komańczańskiej, zgłaszającej jawnie swój akces do przyłączenia do Ukrainy. Do wsi należą także pobliskie Roztoki Górne. Wraz z budową kolejki leśnej Łupków-Majdan, miejscowość zyskuje na znaczeniu i tuż przed wojną liczy sobie pół tysiąca mieszkańców. Wraz z hitlerowskim i polsko-ukraińskim zamieszaniem idzie kres Solinki. Większość ludności trafia za wschodnią granicę, ich chyże, cerwiew, budynek szkoły i posterunek straży granicznej znikają z powierzchni ziemi.
Dziś na terenie Solinki znajdziemy jedynie leśniczówkę. Za sprawą leśnego bogactwa, stosunkowo dobrze utrzymana jest również droga wiodąca do wsi, zarówno od strony Żubraczy jaki i Roztok Górnych. Droga formalnie zamknięta dla pojazdów mechanicznych, dostępna rowerem.
Ślady przeszłości odnajdziemy na cerkwisku i otaczających je pozostałościach cmentarza z pięknym starodrzewiem. Solinka leży na trasie Międzynarodowej Ścieżki Edukacyjnej Udava-Solinka.
Skrzynka: Pamiętaj jesteś na cmentarzu. Spoiler i podpowiedź, pokierują Cię bezbłędnie. Zamknij i odłóż starannie. Dbaj jak o swoją.