Kapliczka pw. Serca Jezusowego (1878) znajduję się w polach na terenie wsi Wyszatyce w niedalekiej odległości od Kościoła Parafialnego oraz cerkwi. W pobliżu można również zobaczyć drugą kapliczkę, w której wnętrzu znajduje się żeliwny krzyż. Obok kapliczek przebiega droga św. Jakuba.
Do kapliczki prowadzi polna droga. Dojście pieszo, rowerem. Dla odważnych można próbować dojazdu samochodem:)
Geneza budowy kapliczek
Kapliczki były budowane w miejscach uznawanych za szczególnie znaczące. Lokalizacja kapliczek miała swoją genezę, głębsze uzasadnienie i osadzone w historii korzenie. Budowano je dla chwały bożej i ku ludzkiemu przykładowi, najczęściej w obrębie osad, przy szlakach komunikacyjnych, ale także przy źródłach, na łąkach, wśród pól i na miedzach. Niekiedy wieszano je na przydrożnych drzewach. Spotykało się je na mogiłach ludzi pochowanych w lesie.
Lokalizacja kapliczek na rozstajach i poza zabudowaniami była związana z wyznaczeniem granicy pomiędzy terenem zabudowanym, czyli znanym, a terenem nieznanym opanowanym przez siły pozaziemskie i siły przyrody. Stojąc na rozdrożach i rozwidleniach, kapliczki spełniały także rolę praktyczną – były drogowskazami. Były budowane jako dziękczynienie za otrzymane łaski, jako znak pokuty lub zadośćuczynienia, w celu odwrócenia klęsk żywiołowych, symbolizowały oddanie ludzi pod opiekę Boga, upamiętniały ważne wydarzenia lub miejsca związane z miejscową legendą, często były budowane w miejscach cudownych objawień, były też związane z wiarą w błąkanie się po ziemi istot nadprzyrodzonych.
Ludzie zatrzymywali się przy nich co dzień, czyniąc znak krzyża, na chwilę modlitwy i zadumy. W maju i czerwcu przy kapliczkach odbywały się okolicznościowe nabożeństwa. W miejscowościach oddalonych od kościołów przy kapliczkach odprawiano msze niedzielne i świąteczne.
Typy kapliczek
Kapliczki były budowane z drewna, kamienia i cegły. W zależności od użytego surowca wyróżnia się kilka typów kapliczek. Kapliczki drewniane to najczęściej kapliczki kłodowe (wykonane z pnia drzewa), słupowe (w kształcie kolumny lub słupa, na którym umieszczona jest kapliczka), brogowe (cztery słupy z pomostem i daszkiem), domkowe (w formie sześcianu lub prostopadłościanu z daszkiem), szafkowe (zawieszane na ścianach domów lub drzewach), skrzyniowe (wysokie skrzynie, od frontu otwarte), wnękowe (w specjalnie wydrążonych drzewach). Na kapliczkach umieszczano datę wykonania, inskrypcję, czasami imię i nazwisko fundatora. Wewnątrz znajdowały się polichromowane drewniane rzeźby, dziś oryginalne rzadko zachowane, zastępowane obrazkami lub gipsowymi figurkami Matki Bożej.
Drugim rodzajem kapliczek są kapliczki murowane. Wyróżnia się osiem typów kapliczek murowanych: domkowe (małe domki, na planie prostokąta, z drzwiczkami w ścianie frontowej), arkadowe (zakładane na rzucie kwadratu otwarte ze wszystkich stron, z arkadkami wspartymi na słupach lub kolumnach), gloriety (zakładane na planie koła, na którego obwodzie ustawione są kolumny podtrzymujące kopułę), aedicule (przypominające ołtarz), latarnie (wysokie słupy lub kolumny ustawione na piedestale z umieszczoną na szczycie kapliczką z wnękami lub prześwitami), wnękowe (przypominające kapliczkę domkową, ale we wszystkich ścianach znajdują się wnęki, w których stoją figury), wieżowe (w formie graniastosłupa, o dwóch lub trzech kondygnacjach, na ostatniej znajdują się nisze na figury), słupowe (niski słup z wnęką w ściance frontowej). Kapliczki murowane są kryte daszkami dwuspadowymi, czterospadowymi lub brogowymi, zwieńczone żelaznymi, ażurowymi krzyżami. W niszach umieszcza się drewniane figury świętych. W kapliczkach typu domkowego znajdują się często obrazy z wizerunkami świętych.
informacje o keszu:
W pojemniku nie ma pisadła. Certyfikaty dla trzech pierwszych znalazców.