Początki Komorowa sięgają połowy XIII wieku, kiedy to przybył w te okolice brandenburski ród Kumerów (Cummerow). W XVI wieku wieś przeszła w ręce Podewilsów z pobliskiego Krągu i była związana z nimi aż do XIX wieku, kiedy to Podewilsowie sprzedali swój majątek.
W latach 20 i 30-tych ubiegłego wieku, wieś pomorska przechodziła gwałtowne zmiany, upadały stare majątki, część z nich rozparcelowano, zmieniali się właściciele. Podobny proces miał miejsce i w Komorowie, na miejsce rodów junkierskich, nowym właścicielem została Pomorska Spółka Uprawowa. W tym czasie został wybudowany też dwór, w unikalnym na Pomorzu stylu modernistycznym (art-deco). Pomiędzy pałacem a kościołem, na miejscu starego cmentarza został założony park.
Obok pałacu na uwagę zasługuje niewielki parterowy magazyn zbożowy, który prawdopodobnie wybudowano w tym samym czasie. Budynek w czasie II wojny światowej pełnił funkcję baraku dla francuskich jeńców wojennych oraz robotników przymusowych pracujących w miejscowym majątku. Obiekt wzniesiono w konstrukcji szkieletowej, drewnianej, z ceglanymi szczytami, nakryty płaskim dachem dwuspadowym. Znajduje się on tuż przy drodze do Krągu.
W latach 1945- 1949/50 Komorowo pozostawało w rękach administracji sowieckiej, po opuszczeniu przez nich majątku weszło w skład Państwowego Ośrodka Hodowli Zwierzyny w Świerczynie. Po upadku PGR-ów przeszedł w ręce prywatne. Obecni wlaściciele prowadzą gospodarstwo rolne produkujące bydło mięsne rasy Limousine (można czasami je zobaczyć na okolicznych polach).
Skorzystano z m. Pana Łukasza Gładysiaka
Skrytka umieszczona jest poza majątkiem, w miejscu skąd doskonale widać i barak i pałac.