Zalążkiem dzisiejszego Wierzbna była stara osada Grędziec. Osada leżała na pograniczu posiadłości biskupów kamieńskich i cystersów kołbackich, co było przyczyną częstych sporów granicznych. Zapewne z tego powodu w połowie XIII wieku Grędziec, należący od 1236 roku do biskupów kamieńskich został opuszczony (ostatnia wzmianka o nim pochodzi z 1248 r.).
W jego miejsce pojawia się od 1262 roku Wierzbno, w którym istniał już w tym czasie dwór biskupi, często odwiedzany przez ordynariusza diecezji kamieńskiej. Przy dworze powstała osada, która uzyskała prawa miejskie zapewne w XIII w. potwierdzone przez Barnima IX w 1564 roku. W 1321 roku Wierzbno kupili cystersi z Kołbacza i założyli tu wielki folwark. W 1478 roku miasto zostało spustoszone przez wojska brandenburskie, a w czasie wojny trzydziestoletniej przez wojska szwedzkie i austriackie. W 1780 roku strawił je niemal doszczętnie wielki pożar. Klęski te, oraz zmiana przebiegu szlaków handlowych przyczyniły się do upadku Wierzbna, które w końcu XVIII w. pozbawiono było praw miejskich. Zachował się tu miejski plac zabawowy z okresu świetności Wierzbna (dawny rynek).
W latach 1945-54 siedziba gminy Wierzbno. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.