Informacje o miejscu:

Kopiec Kwacała leży między wsiami Milczany i Złota, pośród pięknych sadów. Jego wysokość to ok. 5m, zaś średnica dochodzi do 20 m. Kurhan liczy sobie już ponad 5 tysięcy lat. W przeszłości był miejscem pochówku. Badania archeologiczne wykazały, że pod kopcem znajdują się cztery groby tzw. kultury mierzanowickiej, czyli ok. 1800 lat p.n.e. Oprócz kości znaleziono tu broń, pochodzącą z tamtego okresu oraz paciorki z zębów zwierzęcych, muszli małży i fajansu.

W 2013 roku podjęto się prac wykopaliskowych w pobliżu kurhanu. Badania okazały się owocne, gdyż odkryto fragmenty osady wczesno neolitycznej z czasów kultury Malickiej, a także z czasów kultury Złockiej. Odkryto m.in. spichlerze żywieniowe, palenisko wewnątrz domostwa z czasów neolitu oraz fragmenty naczyń i narzędzi.

Sam kopiec kryje w sobie jeszcze wiele tajemnic, ponieważ nie został jeszcze do końca zbadany. Już jego nazwa stanowi zagadkę. Według jednej z legend w przeszłości pochowano tam rycerza Kwacałę, zabitego podczas najazdu tatarskiego na Sandomierz. Inna legenda mówi o tym miejscu jako grobowcu, ale Tatarów poległych z ręki rycerza Kwacały. Tak czy inaczej była to mogiła, przy której odbywały się liczne obrzędy już w czasach pogańskich. W związku z tym kurhan do dziś ma podobno niezwykłe właściwości. Kiedyś wierzono, że kto w poście o północy podejdzie nago na sam szczyt kurhanu, powróci odziany. Inna wersja wspomina o tym, że gdy w noc świętojańską pod kurhan przybędą narzeczeni, dostaną w darze pierścienie zaręczynowe lub obrączki ślubne.

Kolejną tajemnicą tegoż miejsca jest wierzenie wywodzące się także z pogańskich czasów. Otóż pod kurhanem spotykali się mężczyźni przed pierwszymi siewami, na wiosnę. Pochodzili oni z okolicznych wiosek i dzielili się na dwie grupy. Jedna z nich miała bronić kurhanu, druga – atakować. I takim sposobem panowie toczyli bójki, a krew, która się polała, miała użyźnić ziemię i zapewnić lepsze plony.

Info ze strony swietokrzyskie.org

Więcej o badaniach archeologicznych na stronie archeologia-sandomierz.pl

Z kopca rozlega się widok na bliższą i dalszą okolicę: dookoła podsandomierskie sady (najpiękniejsze wiosną - ale nie tylko!), okoliczne wioski, wiatraki w Żurawicy (w kierunku północnym), Tarnobrzeg - jak na dłoni (w kierunku południowym), a także sandomierską Katedrę (trzeba wytężyć wzrok - szczególnie w lecie, gdy zasłaniają liście - w kierunku wschodnim).

Jak dotrzeć?

Dojazd drogą asfaltową zarówno od wsi Złota, jak i Milczany czy Andruszkowice. Droga wiedzie wśród malowniczych sadów, poprowadzony jest nią Szlak św. Jakuba. Trasa idealna na piesze wędrówki lub rowerowe przejażdżki (z Sandomierza). Samochodem nie da się dojechać pod sam kopiec, ponieważ znajduje się on w sadzie (ok. 150m od asfaltu). Na zdjęciach przedstawione jest miejsce, w którym należy skręcić (charakterystyczny orzech).

Informacje o keszu:

Jest to plastikowy pojemnik "klipsiak" o poj. 1.5l. Znajduje się w nim logbook, długopis (nie na wymianę!), certyfikaty: FTF, STF, TTF, a także trochę gadżetów na wymianę.

Atrybut  zaznaczony chyba trochę na wyrost - obejdzie się i bez łopatki :) Myślę, że pierwsi znalazcy zweryfikują, czy ma on sens.

Dokładność pomiaru: ±3m