W grudniu 1423 roku w aktach ziemi zakroczymskiej wpisano Sandziw heres de Skorky103 . Jest to pierwsza pisana informacja na temat istnienia tej wsi. Nazwa pochodzi od dawnego imienia „Skorek”. Skorki, podobnie jak kilka wsi w okolicy, stanowiły własność rodziny Zdzieborskich. W XVI wieku nawet tą miejscowość zwano Zdzieborz-Skorek. Niestety prawie nic nie wiadomo o tej rodzinie. W końcu XVII stulecia ksiądz jezuita Hipolit Zdzieborski wyprzedał te dobra Lipińskim herbu Brodzic, którzy skupowali w tym czasie wiele majątków w okolicy . Na początku XVIII wieku jako właściciel wsi występuje Jan Ignacy Lipiński wojski nurski. Był to jeden z najbogatszych właścicieli ziemskich w rejonie Wyszkowa. Lipiński zmarł w 1738 roku i majątkiem podzielili się jego czterej synowie (z trzech różnych żon Lipińskiego). Dobra Skorki wziął zapewne najstarszy z nich Stanisław Kazimierz (ur. 1690), podpisarz ziemski i grodzki kamieńczykowski oraz regent kamieńczykowski. Żenił się dwukrotnie i miał trzech synów.

Właścicielem Skorek (wieś przez stulecia zwano też Skórkami) oraz Zdzieborza został Wiktor Lipiński syn Stanisława Kazimierza. Tenże ożenił się z Genowefą Nosarzewską i miał dwóch synów: Stanisław i Leona Wiktora (ur. 1804). Starszy z nich, Stanisław przejął dobra ojcowskie, młodszy wstąpił do armii. Właśnie tutaj znajdowała się siedziba tej gałęzi rodu Lipińskich, czego pozostałością jest park dworski. Mieszkał tu Stanisław Lipiński zmarły bezpotomnie w końcu XIX wieku. Jak wspomniano urodził się tu w 1804 roku Leon Wiktor Lipiński, brat Stanisława. Leon ukończył szkołę benedyktynów w Płocku. W 1825 roku wstąpił do armii Królestwa Polskiego. W czasie słynnej Nocy Listopadowej w 1830 roku dał się poznać jako jedna z głównych postaci. W początkach 1831 roku został mianowany porucznikiem i wziął udział w słynnej wyprawie na Litwę generała Giełguda, odznaczył się w bitwie pod Rajgrodem. W lipcu 1831 przeszedł do Prus gdzie został internowany. Nigdy już nie zobaczył stron rodzinnych. Mieszkał następnie we Francji i Szwajcarii. Wielu jego rodaków wróciło do kraju i złożyło przysięgę na wierność carowi (np. Leski z Kręgów, Puszet z Somianki). On jednak odmówił, za co został skazany na karę śmierci (13 02 1832 ), później zamienioną na wieczną banicję (1834). W 1834 roku jego majątek, czyli zapewne część wsi Skorki, został skonfiskowany. Lipiński w latach czterdziestych XIX wieku pracował jako pisarza na kolei, był też kapelusznikiem. W 1846 roku został członkiem Towarzystwa Demokratycznego Polski i w 1848 roku przybył do Wielkopolski (zabór pruski), gdzie walczył w tym zrywie narodowym. Po upadku Wiosny wrócił do Francji i rozpoczął pracę na kolej. Dzięki temu ułatwił przerzut do Polski wielu ochotników w czasie powstania styczniowego, sam nie wziął w nim udziału z racji wieku. Ożenił się z francuską, z którą miał dwoje dzieci. W 1871 roku zamieszkał w Nancy, żył w straszliwej nędzy. Mógł odziedziczyć majątek po bracie Stanisławie, ale przejęła go niejaka panna Bensemer, co było wielkim skandalem emigracyjnym. W rozpaczy podjął próbę samobójczą. Od 1874 roku otrzymywał niewielką emeryturę. Był powszechnie szanowany „dla prawości charakteru”. Zmarł w 1883 roku w Nancy. Mógł żyć inaczej wystarczyło złożyć przysięgę carowi. W pierwszej połowie XIX wieku była to mała wioska. W 1827 roku było tu 4 domy i 68 mieszkańców. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego przekazuje: Wieś gmina Somianka, parafia Pniewo . W czasie uwłaszczenia ziemi dworskiej powstała samodzielna wieś, do dworu należał tylko miejscowy folwark. Na początku XX wieku jego właścicielem był Adam Rakowiecki . Skorki w okresie międzywojennym dzieliły się na wieś i folwark. We wsi było 19 domów i 121 mieszkańców, w folwarku 2 domy i 75 mieszkańców111 . W tym czasie jako właściciela majątku nadal notuje się Adama Rakowieckiego, folwark liczył 372 ha. Kowalem we wsi był Piętkowski, a stolarzem J. Czestkowski112 . Zabytkiem jest park dworski pochodzący z pierwszej połowy XIX wieku, z dawnej siedziby Lipińskich

Opis ze strony

"Historia Gminy Somianka"

______________________________________________________________________

Do zalogowania skrzynki potrzebne będzie hasło, które odczytacie z tablicy na pomniku-kapliczce, jest nim imię Osoby, której została poświęcona 

Wpisujemy tak jak na oryginale nie zapominając znakach interpunkcyjnych.

Niedaleko, za kapliczko-pomnikiem jest ukryty kesz konkurencji z GC

Pomimo że miejsce wydaje się być na uboczu to tylko się tak wydaje, bardzo proszę o uważne podejmowanie.

Życzę powodzenia w zdobywaniu i miłej zabawy