Klasztor oo. Franciszkanów
Pierwsza świątynia znajdująca się na miejscu obecnego klasztoru ufundowana została prawdopodobnie przez Leszka Czarnego. Po jej zniszczeniu, dzięki Władysławowi Łokietkowi, wybudowano w 1328 roku nową świątynię. Pożary i wojny sprawiły, że od połowy XV wieku przez około 80 lat kościół pozbawiony był opieki zakonników, którzy w tym czasie przebywali w pobliskiej Brzeźnicy. Dopiero hojność królowej Bony pozwoliła im w 1543 r. na powrót do Radomska. Królowa ufundowała nawę kościoła, która spłonęła w pożarze w 1641 r. Odbudowana nawa wraz z gotyckim prezbiterium są najstarszymi z miejskich zabytków. 1 listopada 1728 roku zakonnicy doczekali się położenia kamienia węgielnego pod nowy murowany klasztor, którego budowę ukończono w 1737 roku. Efektem wieloletniej budowy był trzyskrzydłowy, kryty gontem budynek. Wtedy właśnie kościół zyskał wieżę, górującą nad bryłą świątyni i klasztorem, widoczną z najdalszych dzielnic miasta. 8 września 1818 roku w pożarze spłonął dach klasztoru. Wyremontowany w 1828 r. aż do powojennych czasów czekał na gruntowniejsze naprawy. Pod koniec lat 70-tych zmieniono pokrycie dachowe, zastępując gonty blachą miedzianą, wzmocniono pękające mury kościoła i sygnaturki.
Współrzędne ukrycia skrzynki zakodowane zostały w następujący sposób:
N 51 a bcd
E 19 e fgh
Cyferki zakodowane pod literkami które znajdziesz na tablicach znajdujących się na klasztornych murach, zarówno na dziedzińcu jak i od ulic Narutowicza i Kościuszki.
Atrybut ograniczenia dostępności wiąże się z ograniczonym dostępem do dziedzińca (zamknięte w godzinach nocnych).
Pojemnik typu Pet zawiera logbook i ołówek.