Powstał w Radomiu w 1896 r. dzięki staraniom Towarzystwa Dobroczynności. Na jego siedzibę wzniesiono neogotycki budynek przy ówczesnej ul. Piaski róg ul. Świeżej. Opiekę nad nim sprawowały siostry Miłosierdzia (szarytki). Podczas wojny Dom Pracy był ostoją patriotyzmu i miejscem schronienia dla wielu potrzebujących. Szarytki organizowały dożywianie jeńców, odwiedzały więzienia, interweniowały w sprawie aresztowanych. Pomagały rannym dając im schronienie. Od 8 września, kiedy Niemcy utworzyli obóz dla jeńców, pomagały w ich żywieniu. Korzystając z ofiarności radomian dostarczały odzież, a także ułatwiały ucieczki z obozu, ratując żołnierzy przed wywiezieniem do Niemiec. W listopadzie 1939 roku szarytki weszły w skład Komitetu Pomocy Ludności Polskiej w Radomiu. Udzieliły gościny 200 osobom przesiedlonym przez Niemców. Po Powstaniu Warszawskim przyjęły do Domu 42 osoby. Warsztaty Domu Pracy chroniły przed wywiezieniem do Niemiec. Zgromadzenie współpracowało z Armią Krajową, a w sklepie Domu Pracy była skrzynka kontaktowa AK. Od 1941 roku w Domu Pracy siostry udzielały lokalu do prowadzenia tajnego nauczania. Kilka z sióstr za swoją działalność zostało aresztowanych i wywiezionych do Auschwitz.
Źródło: Radomskie Miejsca Pamięci II Wojny Światowej. Informator Turystyczny.
Skrzynka:
Naprzeciw głównego wejścia, które znajduje się na rogu ulicy Niedziałkowskiego i Kelles-Krauza, po lewej stronie znajduje się rynna i jej … kolanko.