Maria Kann (ur. 11 maja 1906 we wsi Łochwica koło Połtawy (na Ukrainie) – zm. 30 grudnia 1995) – polska pisarka, autorka książek dla dzieci, działaczka harcerska i niepodległościowa.

Od 1922 roku mieszkała w Warszawie. W stolicy ukończyła gimnazjum im. Królowej Jadwigi, a następnie wydział filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego oraz studium pedagogiczne tej uczelni. Od 1928 roku należała do Związku Harcerstwa Polskiego. W roku 1932 podjęła pracę w szkole harcerskiej im. A. Małkowskiego w Warszawie. Jednocześnie była aktywnym działaczem  harcerskim, członek Zarządu  Harcerskiego Klubu Lotniczego, a w latach 1936 – 38 kierowała referatem szybowcowym ZHP. Od 1930 roku współpracowała z pismami harcerskimi, w latach 1932 – 1939 współredagowała  pismo  instruktorek harcerskich  „Skrzydła”.

Okres  wojny  i  okupacji  to  bogata  karta  w  biografii  Marii  Kann.                We wrześniu 1939 roku kierowała  Szpitalem  Wojskowym przy ulicy Siennej, za co  została  odznaczona Srebrnym  Krzyżem Zasługi przyznanym przez Dowództwo Obrony  Stolicy. W czasie okupacji  pisarka  aktywnie działała w konspiracji. W latach  1939 – 42  pracowała w Harcerskim Sanitariacie. Była założycielką i redaktorką  „Wzlotu”,  jedynego  we  wszystkich  okupowanych krajach, lotniczego pisma dla młodzieży. Razem z grafikiem Stanisławem Tomaszewskim i redaktorem Józefem Zarembą założyła konspiracyjne wydawnictwo „Załoga”, którego nakładem ukazała się miedzy innymi książka Arkadego  Fiedlera  „Dywizjon  303”. Współpracowała z Radą Pomocy Żydom.

W październiku 1943 roku wydała napisaną na podstawie  autentycznych  dokumentów  polskiego  i  żydowskiego  podziemia,  i relacji  świadków,  broszurę  „Na  oczach  świata”, zawierającą dramatyczny w swojej wymowie apel o pomoc  dla  getta. Utwór  oddaje sprawiedliwość cierpieniom i bohaterstwu Żydów walczących w Warszawie         w 1943 roku i porusza zarówno wymową opiasanych faktów, jak i głęboko  humanistycznym  komentarzem. Po  wyzwoleniu  pracowała  w punkcie  repatriacyjnym  PCK,  a  następnie  jako  redaktor  w wydawnictwie „Czytelnik”. W latach  1948 – 49  prowadziła  w  piśmie  „Odrodzenie”  dział  „Sztuka dzieci dla młodzieży”, jednocześnie zajmując się  zagadnieniami  teatralnymi.

Zdaniem  Marii  Kann  wojna  poczyniła  w  psychice  młodzieży  ogromne  spustoszenie  i  dlatego  należy  uświadomić  jej  wartość  ogólnoludzkich  ideałów: miłości, dobra, sprawiedliwości i piękna. Temu przekonaniu pisarka daławyraz w całej  swej  bogatej  twórczości,  której  wyłącznie  poświęciła  się  od  1951  roku.

Do najpopularniejszych  utworów  Marii  Kann  dla  młodzieży należą: „Góra  czterech  wiatrów”,  „Pilot  gotów”,  trylogia:  „Wantule”,  „Dujawica”  i  „Owcze  ścieżki”,  „Największy  siłacz”,  „Koniec  i  początek  świata”,  „Błękitna  planeta”.  Dla  młodszych  czytelników  przeznaczone  są  utwory:  „W  jakim  kolorze”,  „Malwinka”,  „Żółw,  który  jada światło”, „Niebo herosów i bogów”. Pisarka jest autorką  dwóch sztuk scenicznych, granych w teatrach lalkowych: „Baśń o srebrnorogim jeleniu” i „Baśni o zaklętym kaczorze”. Dla dorosłego czytelnika przeznaczone są książki: „Niebo  nieznane”,  „Podróż w czasie i przestrzeni”, „Wierna puszcza” oraz tom poezji „Nieopisanie  świata”.

Maria  Kann była  laureatką  wielu  nagród  i  wyróżnień:  w  roku  1957  otrzymała  nagrodę  prezesa  Rady  Ministrów  za  całokształt  twórczości  dla  dzieci  i młodzieży,  w  roku  1959 -  nagrodę  ministra  kultury  i  sztuki,  dla  teatrów  amatorskich. Za  swą  działalność  społeczną i pisarską została odznaczona między innymi Krzyżem  Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi za Obronę Warszawy, Krzyżem Armii Krajowej i Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, otrzymała również tytuł Przyjaciela Dziecka od TPD.

Twórczość Marii Kann związana jest z jej bogatymi doświadczeniami z działalności społecznej i różnorodnymi zainteresowaniami i z dziedziny historii  i kultury, a poświęcona jest tematyce harcerskiej, lotniczej, okupacyjnej, dziejom  najstarszych kultur, filozofii      i obyczajom.

Książki pisarki odznaczają się dużą kulturą językową i walorami  wychowawczymi.

... Wieś Wilga ciągnęła się wzdłuż drogi. Minęliśmy karczmę "Pod Kogutem", a nieco dalej gospodę "U Bartosza".

Przy szosie wiodącej do Garwolina dziadziuś zatrzymał się, a Jarek kupił jarzyny w zielonym drewnianym sklepiku i gazety w kiosku Ruchu.

Samochód przemknął obok kościoła i niewielkich domów. Zobaczyłam most na rzece, która nazywała się także Wilga.

(...)

Wyjechaliśmy na szosę, otoczoną z obu stron gęstym lasem. Było cicho. Mijało nas niewiele pojazdów. Dziadek skręcił na drogę, przy której stał słupek z napisem: Wakacyjna.

Była to długa droga. Myślałam że nigdy się nie skończy.

Wreszcie stanęliśmy przed znajomą bramą. Za parkanem widać było drewniany domek z wysokim dachem, otoczony kwitnącymi krzewami.

Powyższy fragment nie opisuje wg mnie działki p. Marii, jedynie jakiś fikcyjny na Osiedlu.

Domu niestety już nie ma, działka została sprzedana i stoi nowy budynek. Pozostała studnia. Kiedyś, przed sprzedażą na płocie wisiała tabliczka o p. Marii, stąd wiem że to tu.

Proszę o szybkie i dyskretne podejmowanie kesza, tak aby nie przeszkadzać okolicznym mieszkańcom!

Dodatkowy sprzęt - patyk.

W logbooku literka - zapisz ją - przyda się do finału.

Źródła:

Maria Kann - "Dziewięć bied i jedno szczęście"

http://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Kann

http://sp319waw.edupage.org/about/?subpage=1&

http://zaczytani.blox.pl/2014/04/Maria-Kann-Dziewiec-bied-i-jedno-szczescie.html

"Pod Kogutem" - aktualnie odpicowany dom na pełnym wypasie - pierwszy po prawej za tabliczką z miejscowością Wilga (jadąc w kierunku Osiedla), z podjazdem z kostki brukowej

"U Bartosza" - pawilon przy zatoczce na przeciwko przystanku autobusowego, aktualnie sklep ogrodniczy i spożywczy. Z tyłu jest Top Market.