"Nad brzegiem jeziora Szadzko, wśród mokradeł, zachowało się - najpotężniejsze na Pomorzu Zachodnim - trzynastometrowej wysokości obwałowanie ziemne zamku. Otaczało ono czworobok nasypu (majdan o wymiarach 50/55 m.) dźwigającego zamkowe mury. Długość całego systemu obronnego z wałem i fosą wynosi 130 m.
Czas budowy owych fortyfikacji do tej pory nie jest znany. Prawdopodobnie łączyć je trzeba z anektowaniem terenów na wschód od Iny przez Askańczyków ok. 1290 r., kiedy to Nowa Marchia klinem świdwińskim wbiła się w środek księstwa.
Zamek szadzki, odległy wtedy od granicy zaledwie o 7 km, wyznaczono w związku z tym na główną twierdzę graniczną księstwa, mającą stawić opór Brandenburczykom: wspomagać miał go zamek graniczny w Wapnicy odległy o 8 km od Szadzka. Po raz pierwszy wymienia się zamek szadzki w 1336 r. Stegliczowie, wówczas lennicy książąt w Szadzku i Dobrzanach, zajmowali zamek co najmniej do roku 1403.
W wieku XV Szadzko dwukrotnie było zdobywane przez elektorów; w roku 1445 zamkową załogę liczącą 60-80 osób atakowało 2000 brandenburczyków, w 1478 - liczne wojska Alberta Achillesa (12 000 żołnierzy), prowadząca 4 działa. Obroną zamku dowodził wójt książęcy Bork.
Według opisów architekta Dornsteina, z poł. XVII w., wymiary rzutu zamku wynosiły 44/50 m. Dom mieszkalny oparto o ten bok zamku, który zwrócony był w stronę jeziora. Przekazy ikonograficzne (Lubius, 1618) pokazują w południowo-wschodnim narożniku zamku wieżę o kwadratowej podstawie i cylindrycznym zwieńczeniu, ustawioną przy bramie.
Przed rokiem 1553 zbudowano przed bramą bastion, około roku 1587 skrzydło zachodnie. Po pożarze w 1588 r. przebudowano cały zamek w stylu renesansowym. W wyniku wojen szwedzkich, zamek został opuszczony i zaczął niszczeć. Pod koniec wieku XVII czyniono próby odbudowy, a kiedy w 1710 r. runęło wsparte na kolumnach sklepienie w skrzydle wschodnim, sprowadzono wczesnogotyckie kolumny z Kołbacza, z dawnego klasztoru cystersów.
Ze względu na brak funduszów, odbudowa nie doszła do skutku, zaś od 1766 r. zaczęto zamek rozbierać. Po pożarze pobliskich Dobrzan w 1781 r. 900 mieszkańców tego miasteczka używało cegły i kamienia z zamku do odbudowy domów i kościoła."
linki:
Zamek Szadzki, legendy o Szadzku
O KESZU:
Skrzyneczka nie zawiera certyfikatów i fantów.
Miłego szukania!