CACHE  :      

CACHE:

Znajduje się w pobliżu „Ławeczki Klabunda“. Koordynaty wskazują miejsce ukrycia. Żeby uniknąć zdemaskowania przez niewtajemniczonych usiądź, odpocznij, szukaj.MAGNETYK

ZADANIE dodatkowe:

DLA CHĘTNYCH :)

należy usiąść obok poety, zrobić z nim zdjęcie trzymając kartkę z nazwą miejscowości , z której przyjechaliście. Proszę o zamieszczanie zdjęć przy dodawaniu logów. Klabund chętnie się dowie z jak daleka są jego goście.

UWAGA !!!

Do podjęcia Cacha potrzebne będzie-coś do pisania

Do wykonania zadania: kartka/karton (cokolwiek po czym da się pisać-liczymy na waszą kreatywność J)), pisak/marker/długopis I OCZYWIŚCIE APARAT!!!

Alfred Henschke, pseud. „Klabund” (ur. 4 listopada 1890r. w Krośnie Odrzańskim, zm. 14 sierpnia 1928r. w Davos, pochowany w Krośnie Odrzańskim) - dramaturg i poeta niemiecki. Pseudonim Klabund wybrał w 1912 roku i pochodził od słów der Klabautermann (duch okrętowy) i der Vagabund (włóczęga). W wieku 16 lat zachorował na gruźlicę płuc. Choroba, która prześladowała go przez całe dorosłe życie ukształtowała go jako człowieka i artystę.

Alfred Henschke pochodził z szanowanej rodziny krośnieńskich aptekarzy. Ojciec Klabunda, Alfred Henschke, był nie tylko znanym aptekarzem, ale także radnym miejskim i przewodniczącym loży masońskiej. Klabund ukończył gimnazjum humanistyczne we Frankfurcie nad Odrą, a następnie studiował przez krótki czas chemię i farmację w Monachium. Następnie podjął studia w dziedzinie filozofii, filologii i teatru w Lozannie i w Monachium, gdzie poznał min. Artur Kutschera (profesor, u którego pisania uczyli się między innymi Tomasz Mann i Berthold Brecht) i Franka Wedekinda. Czas dorastania Klabund dzielił miedzy pobytami w sanatorium, szpitalami a pisaniem. Prawdopodobnie spotyka się z bohemą artystyczną tamtego czasu, zwłaszcza ze Stanisławem Przybyszewskim.

Charakterystykę Klabunda (poprzez porównanie do Brechta) prezentuje Hans Sahl: „Nosił duże okulary, miał ogoloną głowę, okrągłą i wygląd nieśmiałego studenta, który wie więcej niż on sam. Miał zapalenie płuc i często był wstrząśnięty przez napady kaszlu, a przy tym był lustrzanym odbiciem od Brechta. Ale to, co odróżnia go od Brechta, to jego skromność: był uprzejmy i grzeczny w rozmowie z innymi, a Brecht był często szorstki i lekceważący dla swoich rozmówców." Początkujący pisarz Alfred Henschke wiedział jak zapukać do bram wielkiego pisania. Przebrany za żebraka, zadzwonił na „gwiazdkę” 1911 na drzwi słynnego gawędziarza i dramaturga Maxa Halbe, który zaprosił smutną, nieznaną postać do swoich drzwi przy rodzinnym stole. Następnego roku był już na uroczystej gali w oficjalnym pensjonacie sławnego autora. Z opowieści wiadomo, że młody Alfred Henschke od tamtego czasu zaczął obchodzić to wydarzenie.

Po końcowym egzaminie w Gimnazjum we Frankfurcie nad Odrą, którą ukończył jako najlepszy, udał się do Monachium, gdzie w 1909 roku zaczął studiować biologię i farmację. Szybko jednak porzucił te studia i zaczął studiować filozofię. Z Berlina, gdzie był w zimie 1910/11, donosił radca Walter Heinrich, że Klabund był dumny, że ma już w swoim dorobku literackim "597 wierszy, 29 opowiadań, 13 jednoaktówek, 1 powieść 1 aforyzmów, oraz fragmenty i kolekcje materiałów". W styczniu 1915 roku Klabund został pozwany z powodu utworu „Pan”. Klabund ostatecznie został skazany na karę niewielkiej grzywny. Cała ta sprawa stała się jednak ogromną reklamą dla młodego autora, którego od tamtego czasu zaczęli dostrzegać wydawcy. Pojawił się na ustach wszystkich w Monachium. Klabund jest uważany za twórcę pacyfistycznego. Początkowo poeta pisze pieśni żołnierskie ku pokrzepieniu niemieckich żołnierzy biorących udział w I Wojnie Światowej. Doświadczenia „Wielkiej wojny” zmieniły na zawsze optykę twórcy na działania militarne. Wyrazem zmiany postawy jest list do cesarza Wilhelma II, w którym wzywa go do zawarcia pokoju i abdykacji. W rezultacie ponosi konsekwencje swojego postępowania, z pobytem w obozie w Crossen (przedwojenna nazwa Krosna Odrzańskiego) włącznie. W tym czasie pisze antywojenne pieśni mówiące o tragedii rodzin żołnierzy: o losach ich dzieci, żon i matek, gdy wojskowi giną na froncie. Książki Klabunda jako pacyfisty są publicznie palone w miejskiej fontannie w Krośnie Odrzańskim po dojściu Hitlera do władzy.

W maju 1928 roku w trakcie pobytu we Włoszech do jego płuc dostała się infekcja, z której już się nie wyleczył. Zmarł w sanatorium w Davos u boku żony, Caroli Neher, która w ostatniej chwili przyjechała do niego. Został pochowany w Krośnie Odrzańskim, a na jego pogrzeb przybyło wielu znakomitych twórców z całej Europy.

Krosno w literaturze Klabunda

W książkach Klabunda Krosno przejawia się kilkakrotnie. Dokładny opis miasta pojawia się np. w opowiadaniu ,,Bracke”, wydanym przez Państwowy Instytut Wydawniczy. To opowieść typu sowizdrzalskiego. Tytułowy Bracke to imię Niemca, który wędruje po Śląsku i trafia do Krosna, gdzie znajduje zatrudnienie jako strażnik. 
Dzisiaj spacer Bracke’a – jak tłumaczy znawca życiorysu i twórczości Klabunda pan Jerzy Szymczak - to spacer „Klabunda”, bo to on napisał to, co widział: drewniany most, winnice i całą architekturę. Godna uwagi jest scena wypędzenia plagi insektów z Krosna Odrzańskiego: mogłaby ona stać się motywem przewodnim imprezy poświęconej Klabundowi ze względu na dokładny i obrazowy opis. Powieść „Car Piotr” przerobiono na scenariusz filmowy, według którego amerykańska wytwórnia MJM nakręciła film o tym samym tytule.
Twórczość Klabunda poświęcona Krosnu to jednak przede wszystkim utwór z początków kariery artysty pkt Celestina. To zbiór legend poświęconych miastu, który wywołał wiele kontrowersji wśród mieszkańców ówczesnego Crossen. Klabund w nich w obnaża przywary przedwojennego społeczeństwa Krosna Odrzańskiego. Niestety, na dzień dzisiejszy niewiele legend zostało opracowanych. Uczestnicy projektu „Śladami zapomnianego poety Alfreda Henschke - Klabunda” są zgodni co do tego, że przetłumaczenie tego dzieła jest najważniejszym zadaniem stojącym przed miłośnikami Klabunda, gdyż może dać wiele odpowiedzi na temat życia i zwyczajów społeczeństwa Crossen.

Klabund w Krośnie

Po wojnie Krosno Odrzańskie zapomniało o Klabundzie, bo promowanie mieszkańców Ziem Odzyskanych, którzy byli pochodzenia niemieckiego nie szło w parze z obowiązującą ideologią. Jakby na przekór temu myśleniu w obiegu wtórnym w dalszym ciągu można spotkać polskie wydania dzieł Klabunda z lat 70-tych i 80-tych i to one stanowią dziś główny sposób na zapoznanie się polskich czytelników z poezją Klabunda. W póżniejszych czasach w Polsce Klabunda już nie wydawano. 
Od 2005 roku pamięć o Klabundzie w rodzinnym mieście artysty powoli odżywa. Tę pozytywną zmianę Krosno zawdzięcza głównie innemu rodowitemu krośnianinowi – Wilfriedowi Reinickemu, który swoją wiedzą przyczynia się do wzrostu wiedzy o nieco zapomnianym artyście. Z tego też względu w mieście regularnie odbywają się wystawy związane z artystą , a maju 2012r., podczas obchodów Dni Krosna Odrzańskiego, na centralnym placu miasta przy ulicy Poznańskiej władze miejskie postawiły poecie pamiątkową ławeczkę, na której siedzi odlew postaci Klabunda piszący najbardziej znany krośnianom utwór – Odę do Krosna. Gmina Krosno Odrzańskie i Stowarzyszenie Skarpa wyczuwają pozytywny klimat wokół pisarza i już zapowiada kolejne projekty mające na celu popularyzację wiedzy o Klabundzie w następnych latach.

Według ustaleń grupy śledczej spopielone prochy artysty zostały pochowane na cmentarzu w Krośnie Odrzańskim. Przedwojennego cmentarza już nie ma: został zrównany z ziemią, a w jego miejscu powstał Park Tysiąclecia. Jak zauważa Jerzy Szymczak cmentarz zniszczono, ale układ alejek został zachowany na potrzeby parku. Dzięki temu można było ustalić, w którym dokładnie miejscu znajduje się grób Klabunda. Jego położenie wyznacza pięć punktów stanowiących ogrodzenie i furtkę do nagrobka. Zdaniem Szymczaka pomnik Klabunda nie zawierał prawdziwego imienia i nazwiska pisarza. Wymieniony był za to dużymi drukowanymi literami pseudonim oraz lata życia poety.

Twórczość Klabunda

Klabund napisał 25 sztuk i 14 powieści, z których niektóre zostały opublikowane dopiero pośmiertnie. Jest także autorem wielu historii, literackich adaptacji i prace historycznych. 

W twórczości Klabunda pojawił się motyw kredowego koła. Był on autorem sztuki teatralnej pt. ,,Kredowe koło”, a Berthold Brecht ukradł pomysł z tego dramatu i napisał swoje „Kaukaskie kredowe koło”. Motyw matki, którą oddzielają od dziecka w tej powieści, to motyw „Klabunda” - wyjaśnia dr hab. Beata Halicka, tłumaczka dzieł poety, germanistka i kulturoznawca, od 2003 r. związana z Europejskim Uniwersytetem Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Inspirację z dzieł Klabunda czerpał także Tomasz Mann kiedy pisał „Czarodziejską górę”.

Główne utwory Alfreda Henschke „Klabunda”:
• dramat „Kredowe koło” (Der Kreidekreis, 1925)
• powieść sowizdrzalska „Bracke” (1918)
• powieść „Rasputin” (1928/1929)
• powieść „Borgia” (1928) 
• powieść „Car Piotr” (1923)
• powieść „Mahomet” (1917)
• tomik poetycki „Jutrzenka” (Morgenrot, 1913)
• ballada „Montezuma” (1919) 
• „Sonety do Irene” (1920)
• „Oda do Zeesen” (1926)
• „Marietta” (1920)
• „Niebiańska włóczęga. Liryczny portret Franciszka Villona” (1919)
• drobne utwory liryczne i proza
• erotyki.