Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:
obiekty są budowane na planie-rzucie, jednonawowym,
prezbiterium jest węższe w tych obiektach, od nawy, które zakończone jest półkoliście,
fasada kościoła jest bez wieży,
posiadają beczkowe sklepienie z lunetami,
posiadają stromą konstrukcję dachu,
tynkowane ściany,
dekoracja zewnętrzna skupiona na szczytach fasady,
dekoracja wewnątrz ześrodkowana na sklepieniu, wykonana w sztukaterii, geometryczna w kształtach,
kaplice boczne umieszczone-przybudowane do ściany nawy,
ściany wewnątrz obiektów z pilastrami,
chór wsparty na trzech łukach lub na jednym, rozpiętym na szerokość całej nawy,
okna wysokie i wąskie, zakończone półkoliście u góry.
Pierwotny kościół drewniany istniał tu około 1326. Z kolei świątynię murowaną, pw. św. Stanisława bp. oraz św. Małgorzaty, wzniósł około 1350 Bodzanta, herbu Poraj, biskup krakowski. Kolejny kościół powstał w 1535z fundacji Piotra Firleja, z częściowym wykorzystaniem starego kościoła gotyckiego. W roku 1559, gdy Firlejowie przyjęli wyznanie ewangelicko-reformowane, kościół został zamieniony na zbór kalwiński. Stan taki trwał czterdzieści lat, bo w 1599 - jako własność Stanisława Tarło, starosty sochaczewskiego - został przywrócony katolikom. Kościół był gruntownie przebudowany w latach 1585 - 1600 i ponownie erygowany z fundacji Barbary z Dulskich Tarłowej starościny sochaczewskiej. Świątynię konsekrowano w 1604. W roku 1914 uległ częściowemu spaleniu. Kościół obecny jest w stylu późnorenesansowym z gotyckimi pozostałościami, orientowany, z białego kamienia wapiennego i cegły. Posiada dwa gotyckie portale kamienne do kaplicy św. Anny z rytymi napisami, wśród których najstarszy, czytelny, pochodzi z 1558.
Co do kesza: pojemnik laboratoryjny z magnesem.
Weź coś do pisania. Kesz po lewej stronie kościoła, nisko.
Powodzenia
Dodatkowe informacje
Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.