Pierwsze próby wprowadzenia oświetlenia na ulice miasta mają miejsce w Zamościu w połowie XIX wieku. Interwencji Wielkiego Księcia Konstantego miasto zawdzięcza zainstalowanie w twierdzy przed obiektami wojskowymi latarń olejowych zwanych wówczas rewerberowymi. Wykonał je na koszt miasta blacharz warszawski Jan Walter. Mimo zainstalowania paru latarń, większa część miasta tonęła w ciemnościach. W wiek XX Zamość wkracza bogatszy o latarnie naftowe i naftowo-żarowe, które oświetlają główne ulice i ważniejsze place miasta. Szerokim echem na ziemiach polskich odbiły się "cuda techniki" prezentowane na Wystawie Elektryczności w Paryżu w 1881 roku. Jednak do praktycznego zastosowania energii elektrycznej na terenach okupowanej Polski doszło dopiero w latach 1882-1885 kiedy zaczęto wprowadzać oświetlenie elektryczne w Warszawie, Krakowie i Wrocławiu.  W Zamościu dopiero w lipcu roku 1911 wraz z oddaniem do użytku hotelu "Centralnego" pojawiają się pierwsze żarówki elektryczne. Hotel "Centralny" jest pierwszym obiektem oświetlanym elektrycznością, prąd elektryczny wytwarzał motor poruszający jednocześnie pompę wodociągową i aparat kinematograficzny (energii dostarczał antracyt). Ten przełomowy krok w zastosowaniu elektryczności miasto zawdzięcza prezesowi II Zamojskiego Towarzystwa Oszczędnościowo - Pożyczkowego Zdzisławowi Kłossowskiemu. Biorąc za przykład działalność Towarzystwa, niektóre zakłady przemysłowe podejmują próbę wytwarzania we własnym zakresie energii elektrycznej  4 lutego 1918 roku Rada Miejska podejmuje decyzję o konieczności wprowadzenia w Zamościu oświetlenia elektrycznego, zlecając jednocześnie prof. Malakiewiczowi ze Lwowa wykonanie ekspertyzy co do możliwości wykorzystania dla potrzeb elektrowni siły wody rzeki Łabuńki. 4 maja 1918 roku prof. Malakiewicz przedstawia opinię, z której wynika, iż "... siła wody rzeki Łabuńki wynosi zaledwie 1/5 siły koniecznej dla potrzeb elektrowni.". Po przedłożeniu opinii radnym Zamościa i burmistrzowi miasta, zostaje podjęta decyzja o odłożeniu budowy elektrowni. W miesiącu czerwcu wpływa wniosek inż. Podgórskiego z Lublina o udzielenie mu na okres 25 lat koncesji na wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej w Zamościu. Oferta przedłożona dla miasta jest bardzo korzystna, gdyż Podgórski zobowiązuje się w niej, że we własnym zakresie wybuduje elektrownię i sieć przesyłową, oraz zakupi niezbędne urządzenia. Oferta Podgórskiego jest jedną z kilku ofert, które zaczęły wpływać do magistratu miasta. Radni podejmują decyzję o powołaniu Komisji Elektrycznej, której zadaniem będzie rozpatrzenie ofert dotyczących elektryfikacji miasta. Równocześnie zleca biegłym rzeczoznawcom   z Koła Inżynierów Rzeczoznawców w Warszawie opracowanie projektu instalacji elektrycznej dla miasta Zamościa. 1 sierpnia 1918 r. inż. Gnoiński z Koła Inżynierów przedstawia radzie miejskiej opinię na temat elektryfikacji.  Opinia inż. Gnoińskiego, zaopiniowana pozytywnie przez Związek Miast Polskich, została zaakceptowana przez Radę Miejską Zamościa. Tym samym upoważniła Prezydium do zaciągnięcia pożyczki na budowę instalacji elektrycznej.

Most zmienił swój wygląd.

 Co do kesza:

Weź coś do pisania, magnetyk, miejsce łatwe i dość intuicyjne,bariera enegochłonna.

Powodzenia