Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 232 m n.p.m.
Województwo:
Polska > świętokrzyskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mała
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 08-03-2014
Data utworzenia: 08-03-2014
Data opublikowania: 08-03-2014
Ostatnio zmodyfikowano: 09-03-2014 
39x znaleziona 
2x nieznaleziona 
1 komentarze 
1 obserwatorów 
20 odwiedzających 
30 x oceniona 
Oceniona jako: znakomita
1 x rekomendowana
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Kiedy budowa kościoła na Górze Świdzińskiej nie doszła do skutku, nowy dziedzic Oleszna, Marcin Szyszkowski, chcąc wypełnić wolę poprzedników, wybrał inne miejsce. Mury zaczęto stawiać przy drodze do Radoszyc. Jednak w nocy jakaś „niewidzialna ręka” niszczyła to, co robotnicy zrobili za dnia. Pobożny dziedzic nie wiedział co począć. Wówczas, zdając się na wolę Opatrzności, kazał zaprząc parę wołów do ociosanej belki i puścić je samopas. Zwierzęta zawlokły belkę na wzniesienie w Olesznie i tam przyklękły. Od tego czasu w owym miejscu ukazywała się jasność, a pośrodku niej – postać Bogarodzicy. Dziedzic Szyszkowski odebrał to jako znak i rozpoczął budowę kościoła.
Prace przerwano z powodu najazdu szwedzkiego i epidemii cholery. Gdy sytuacja w kraju nieco uspokoiła się, nowi dziedzice, Mikołaj i Teresa Podoscy, postanowili dokończyć budowę świątyni. Ostatecznie udało się tego dokonać ich synom, Janowi i Stanisławowi. W 1685 roku biskup Władysław Silnicki konsekrował kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Franciszka Serafickiego.
Teresa Podoska pragnęła, by w kościele w Olesznie znalazł się obraz z pobliskiej świątyni w Chotowie, który – według legendy – pozostawili przejeżdżający tędy z łupami Tatarzy. Życzenie dziedziczki spełniono.
Gdy w oleszyńską świątynię w 1732 roku uderzył piorun i spalił się dach, proboszcz chotowski, bez zezwolenia władzy duchownej odebrał cudowny obraz wraz z kosztownościami kościelnymi i księgą Bractwa Szkaplerza Świętego. Poruszony tym występkiem dziedzic Oleszna, Andrzej Niemojewski, wytoczył duchownemu proces kanoniczny, który zakończył się dekretem nakazującym zwrot przywłaszczonych rzeczy.
Dnia 21 lipca 1765 roku obraz został przeniesiony z Chotowa do Oleszna. Tłumy ludzi, odprowadzając go w procesji przez pola, doszczętnie zniszczyły nieskoszone żyto, pszenicę, owies. Jednak następnego dnia zboże cudownie powstało. Z obrazu, ustawionego w ołtarzu głównym, promieniowała niezwykła jasność i siła, która uzdrowiła wszelką niemoc. Od tego dnia jeszcze bardziej wzmogła się cześć dla świętego wizerunku, a liczne wota świadczą o doznanych łaskach.
Źródło: http://www.wmzw.plenerownia.com/exhibit/131/Historia%20ko%C5%9Bcio%C5%82a%20w%20Olesznie
Dodatkowe informacje
Wpisy do logu:
39x
2x
1x
1x
