Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:

• obiekty są budowane na planie-rzucie, jednonawowym,
• prezbiterium jest węższe w tych obiektach, od nawy, które zakończone jest półkoliście,
• fasada kościoła jest bez wieży,
• posiadają beczkowe sklepienie z lunetami,
• posiadają stromą konstrukcję dachu,
• tynkowane ściany,
• dekoracja zewnętrzna skupiona na szczytach fasady,
• dekoracja wewnątrz ześrodkowana na sklepieniu, wykonana w sztukaterii, geometryczna w kształtach,
• kaplice boczne umieszczone-przybudowane do ściany nawy,
• ściany wewnątrz obiektów z pilastrami,
• chór wsparty na trzech łukach lub na jednym, rozpiętym na szerokość całej nawy,
• okna wysokie i wąskie, zakończone półkoliście u góry.

W XV w. został wybudowany drewniany kościół, następnie murowany, z fundacji rodziny Oleśnickich, konsekrowany przez bp. Jana Biskupca w 1436 r. Drewniany kościół uległ spaleniu w wieku następnym. Odbudowany na początku w. XVII, konsekrowany, w 1605 r., przez bpa Jerzego Zamoyskiego pw. MB Szkaplerznej i św. Dominika. Świątynia w ciągu wieków była kilkakrotnie restaurowana i przebudowywana (kolatorami wtedy byli już Zamoyscy), m.in. od strony frontowej dobudowano obszerną kruchtę i obniżono dach. Przez renowacje i przebudowy zniekształcono pierwotny styl kościoła (był odbudowany na początku XVII w. w stylu renesansu lubelskiego). Jeden z ważniejszych remontów przeprowadzono w 1855 r., a w 1871 r. renowację dachu. Później dobudowano z prawej strony kaplicę, gdzie znajdują się grobowce rodziny Tarnowskich. Fundatorką tej kaplicy była Antonina Tarnowska. W 1879 r. nastąpiło odnowienie wnętrza, a w 1935 r. malowanie kościoła. W czasie wojny (1942-1944) zamieniony na magazyn zbożowy. Po zakończeniu II wojny światowej remontowano m.in. dach w latach 1948-1950, w latach: 1997-98 odnowiono ołtarze, odnowiono rzeźby. W 2008 r. rozpoczął się generalny remont kościoła: wykonano izolację pionową i poziomą kościoła, wzmocniono i podwyższono więźbę dachową, wymiana poszycia dachowego z blachy na dachówkę ceramiczną, zszycie pęknięć ścian kościoła;  wymiana okien, szkło witrażowe w kaplicy, remont elewacji frontonu i przedsionka kościoła;  remont elewacji kościoła, odsłonięcie portalu z piaskowca; remont dwóch bram wejściowych; konserwacja 7 figur świętych na bramach i ogrodzeniu kościoła. Kościół w Łabuniach jest murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, w stylu renesansu lubelskiego (bryła budowli uległa zniekształceniu na skutek licznych przeróbek i remontów), przy prezbiterium znajdowała się zakrystia, od strony południowej kościoła dobudowano kaplicę, nad nawą znajduje się wieżyczka przebudowana w 2008 r., malowanie wnętrza jest gładkie, posadzka z terakoty. Ołtarz główny jest wykonany z drzewa sosnowego i lipowego (z końca w. XIX). W ołtarzu tym są obrazy MB Szkaplerznej i św. Antoniego. W kościele jest pięć drewnianych ołtarzy bocznych.

Co do kesza:

weź coś do pisania. Ostrożnie miejsce ruchliwe-łatwo spalić kesza.

Z powodu remontu płotu, zmieniono miejsce ukrycia kesza.

Powodzenia