Współrzędne wskazują na rekomendowaną do rozpoczęcia naszej wędrówki bramę do parku. Obok macie zarówno przystanki MZK (Park Skaryszewski), jak i miejsca do zaparkowania samochodu. Ponieważ park to miejsce często odwiedzane przez spacerowiczów, dlatego starałem się uprościć Wam poszukiwania na tyle, aby zminimalizować ryzyko dekonspiracji. 

Cała zabawa to CZTERY etapy, z czego TRZY pośrednie to ukryte w dziuplach drzew, przyczepione do patyczków zalaminowane karteluszki zawierające jedną parę liczb: odpowiednio N1 E1, N2 E2 oraz N3 E3. Koniecznie zapisujcie sobie te liczby ale błagam, NIE ZABIERAJCIE karteluszków! 

A oto namiary na owe dziuple z karteluszkami w środku, w proponowanej przeze mnie - aczkolwiek niekoniecznej - kolejności odwiedzania:

 • Etap 1 "RYTM": N52°14,510' E21°03,528' 
 • Etap 2 "KĄPIĄCA SIĘ": N52°14,579' E21°03,138' 
 • Etap 3 "TANCERKA": N52°14,674' E21°03,065' 

Po znalezieniu wszystkich trzech par liczb, zsumujcie wszystkie N (N1 + N2 + N3) oraz E (E1 + E2 + E3) a otrzymane wartości, po podstawieniu do współrzędnych wg wzoru: N52°(N1+N2+N3)' E21°(E1+E2+E3)' dadzą Wam miejsce ukrycia litrowego pojemnika, płytko zakopanego (no niestety) pod bezpańską betonową kostką. Kujka nie będzie potrzebna. Pojemnik zawiera logbook... no i oczywiście fanty  

Uwaga - a teraz poprzynudzam!

Z parkiem Skaryszewskim związany jestem od urodzenia. To tu, przeszło 40 lat temu, jako bobaska, mama wyprowadziła mnie w wózku na dużych szprychowanych kołach na pierwszy zimowy spacerek, to tu, w czasach podstawówki, z kumplami z podwórka uczyliśmy się bez trzymanki jeździć na rowerach, tu chodziłem na pierwsze randki z koleżankami z liceum, tu w czasach studenckich przedyskutowywaliśmy nad tanim winem problemy współczesnego świata. Nie przesadzę, jeżeli powiem, ze to tu zaczynały się wszystkie ważne sprawy w moim życu - tak jak i tu wiele z nich się skończyło. "Skaryszak" to zdecydowanie najbardziej ulubione moje miejsce w Warszawie. Miejsce, z którym związanych jest bardzo dużo osobistych emocji - tych z dzieciństwa jak i z dorosłego życia, tych dobrych jak i złych...

Zapraszam zatem na wędrówkę szlakiem moich młodzieńczych fascynacji pięknem odlanym w brązie. Począwszy od nieco monumentalnego "Rytmu" - najbliższego mojego miejsca zamieszkania, poprzez tajemniczą, zmysłową i nieco zapomnianą "Kąpiącą się", aż do mojej ulubionej, wspaniałej w swych proporcjach "Tancerki", która zdeterminowała - być może na zawsze - moje pojęcie o nieosiągalnym ideale  ;) 

Ponieważ dla uproszczenia procedury poszukiwawczej podałem gotowe współrzędne skrzynek pośrednich zamiast namiarów na same rzeźby i dalsze odsyłanie Was w kierunku skrzynek (tak jak planowałem pierwotnie), obiecajcie mi, że przejdziecie te kilkadziesiąt kroków w kierunku parkowych piękności i pokontemplujecie chwilkę ich spiżowe wdzięki  ;) 

Krótkie opisy bohaterek tego multikesza znajdziecie na rewersach karteluszków ale zamieszczam je również poniżej: 

	"Rytm" - inna nieużywana nazwa to "W kąpieli", rzeźba wykonana przez Henryka Kunę zostaje umieszczona na wschodnim brzegu stawu Kajakowego. Jej odsłonięcia dokonał w dniu 7 grudnia 1929  prezydent Warszawy Zygmunt Słomiński. Pierwowzór rzeźby został wykonany przez artystę w drzewie hebanowym w roku 1922, można ją dzisiaj oglądać w Muzeum Narodowym w Warszawie. W roku 1925 Henryk Kuna wykonuje rzeźbę w mrmurze, która to zostaje ustawiona na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego w Paryżu, a obecnie znajduje się w ambasadzie polskiej we Francji. W 1923 powstają dwie rzeźby odlane w brązie w naturalnej wielkości z której jedna znajduje się w Muzeum Narodowym w Poznaniu druga zaś w Parku Skaryszewskim.
	"Kąpiąca się" - rzeźba wykonana przez Olgę Niewską, zostaje ustawiona na niewielkim wzniesieniu południowego brzegu Stawu Łabędziego. Mierzącą 178 cm i ważącą prawie 500 kg rzeźbę w dniu 28 września 1929 prezydent Warszawy - Zygmunt Słomiński uroczyście odsłonił. Przed ustawieniem jej w parku, artystka pokazywała swoją pracę w budynku Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz na dorocznej wystawie Związku Plastyków. W roku 1998 podczas nieudanej próby kradzieży zostaje uszkodzona i poddana renowacji.
	"Tancerka" - rzeźba wykonana przez Stanisława Jackowskiego, i odlana w brązie w Pracowni Braci Łopieńskich w roku 1927 pojawia się w parku jako pierwsza. Mierząca 165 cm wysokości i ważąca 235 kg zostaje ustawiona na cokole z czarnego marmuru na środku ogrodu różanego. Jej uroczystego odsłonięcia w dniu 6 sierpnia 1927 roku dokonał prezydent Warszawy Zygmunt Słomiński. Jej pierwowzorem jest rzeźba gipsowa zaprezentowana przez artystę na wystawie Towarzystwa Sztuk Pięknych w roku 1923. W roku 2006 ze względu na pogarszający się stan techniczny rzeźba została zdemontowana i poddana zabiegom konserwacyjnym.