Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:

• obiekty są budowane na planie-rzucie, jednonawowym,

• prezbiterium jest węższe w tych obiektach, od nawy, które zakończone jest półkoliście,

• fasada kościoła jest bez wieży,

• posiadają beczkowe sklepienie z lunetami,

• posiadają stromą konstrukcję dachu,

• tynkowane ściany,

• dekoracja zewnętrzna skupiona na szczytach fasady,

• dekoracja wewnątrz ześrodkowana na sklepieniu, wykonana w sztukaterii, geometryczna w kształtach,

• kaplice boczne umieszczone-przybudowane do ściany nawy,

• ściany wewnątrz obiektów z pilastrami,

• chór wsparty na trzech łukach lub na jednym, rozpiętym na szerokość całej nawy,

• okna wysokie i wąskie, zakończone półkoliście u góry.

Wznosi się niedaleko rynku. Jest z kamienia i cegły, jednonawowy, późnorenesansowy, zbarokizowany. Kiedyś kościół był drewniany. Powstał prawdopodobnie w 1440 roku i nosił wezwanie NMP i Wszystkich Świętych. Obecny murowany kościół wybudowano w latach 1595-1608 w stylu późnorenesansowym. Fundatorem był Mikołaj Czyżowski. Kościół był kilkakrotnie niszczony przez pożary w latach: 1671, 1736, 1840, 1915  W czasie I wojny światowej ponownie uszkodzony. Kościół ma dwie kaplice otwarte do prezbiterium arkadami, przy nawie kruchtę, wewnątrz pięć ołtarzy drewnianych. W ołtarzu głównym, późnobarokowym znajduje się figura Chrystusa Ukrzyżowanego z XVII w. W ołtarzu bocznym prawym wisi obraz św. Franciszka Ksawerego z XVIII w. W kaplicy południowej znajduje się ołtarz z obrazem Matki Boskiej Lewiczyńskiej a w kaplicy północnej ołtarz z obrazem św. Antoniego. Ołtarze w kaplicach pochodzą z XIX w. Natomiast ambona regencyjna pochodzi z I połowy XVIII w., chrzcielnica późnobarokowa z XVII/XVIII w. a stare organy 10-głosowe, mają prawdopodobnie 300 lat – renowacja ich odbywała się w 1890 i 1974 roku. Na ścianach wisi kilka zabytkowych obrazów z XVI-XVIII w., tablice pamiątkowe i epitafia. Obok świątyni znajduje się murowana dzwonnica z I połowy XVIII w., z dwoma dzwonami konsekrowanymi przez bpa Tomasza Wilczyńskiego 25 lutego 1954 roku. Plebania pochodzi z połowy XIX wieku: parterowa, murowana, klasycystyczna, z kolumnowym gankiem od frontu. Z tego samego okresu pochodzi budynek organistówki będący kiedyś szpitalem – przytułkiem dla starców.

Co do kesza:

Weź coś do pisania, rękawiczki mogą się przydać. Szukaj w drzewie.

Powodzenia