Prośba autora tej skrzynki do jej zdobywcy:

• - uszanuj jej zawartość i pomyśl o gościach, którzy tu będą po Tobie
• - pomóż zachować czystość w jej otoczeniu, jeśli znajdziesz jakieś śmieci – zabierz je ze sobą - nie zostawiaj w niej nic takiego, czego nie chciałbyś znaleźć w swojej skrzynce
• - nie okradaj skrzynki, jeśli coś zabierasz to w zamian pozostaw coś równie wartościowego.
• - jedzenie, słodycze, gumy, kapsle, korki, uszkodzone zabawki, stare bilety komunikacji, stare bilety do kina, szyszki, patyki, współczesne monety obiegowe itp. to są zwykłe śmieci. Proszę nie wkładaj takich rzeczy do moich skrzynek.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kościół pod wezwaniem Św. Michała Archanioła w Zamościu wybudowano w 1911 r. jako prawosławną cerkiew garnizonową pw. Przemienienia Pańskiego. W roku 1919 świątynia została przekazana Kościołowi Rzymskokatolickiemu i w latach 1920-21 przebudowana dla potrzeb duszpasterstwa wojskowego. Dodać tu należy, że w sąsiedztwie świątyni istniały i częściowo jeszcze istnieją duże koszary wojskowe.  Kościół św. Michała Archanioła pełnił funkcję kościoła garnizonowego do czasu wybuchu II wojny światowej. W czasie okupacji urządzono w nim magazyn materiałów sanitarnych. Na początku lat pięćdziesiątych XX wieku kościół został częściowo zniszczony przez pożar. Po tym wydarzeniu świątynię przekazano księżom kolegiackim i okolicznym mieszkańcom. W dniu 20 lipca 1957 roku Główny Kwatermistrz Ludowego Wojska Polskiego przekazał świątynię w wieczyste użytkowanie Diecezji Lubelskiej. W latach 1985-1992 kościół gruntownie przebudowano do formy obecnej. Projektantem świątyni był architekt Tom, autor typowego projektu rządowego cerkwi. Jej podobne powstały w Hrubieszowie, Chełmie, Dubience i Puławach. Świątynia była budowlą murowaną, jednonawową, założoną na wydłużonym planie. Od wschodu do nawy przylegało prezbiterium z dobudowaną absydą i dwie zakrystie po obu stronach. Oprócz wejścia głównego w zachodniej elewacji, na poprzecznej osi znajdowały się dwa wejścia boczne, wysunięte małymi kruchtami na zewnątrz, co sugerował w planie rysunek krzyża. Podobną kruchtę posiadało wejście główne. Nad prezbiterium znajdowała się duża kopuła na ośmiobocznej wieży. Dwie małe kopułki oraz wieża były także nad kruchtą. Wieża nad kruchtą miała zmienny przekrój - do wysokości kalenicy kwadrat, powyżej ośmiobok. Na elewacji frontowej oraz bocznych znajdowały się attyki. Ściany zewnętrzne budowli pokrywała okładzina z ceramicznych płytek, imitujących cegłę, a w przyziemiu cokół kamienny o fakturze rustyki. Na elewacjach umieszczono: gzyms, fryz kopertowy, portale drzwi wejściowych z łęków uskokowych na kolumnach, obramienia okien z łęków wspartych na gzymsie i półkolumnach, półkoliste tympanony i maswerki, tonda wykonane z białej, profilowanej cegły. Dekoracje te oraz ceglane elewacje nadawały budowli surowy wyraz. 
      W latach międzywojennych usunięto ze świątyni wieżę z cerkiewną kopułą znad prezbiterium, dwie kopułki znad kruchty oraz attyki. Miejsce wieży z kopułą zajęła sygnaturka. 
      Na przełomie lat 60. i 70., nad głównym wejściem do kościoła umieszczono figurę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Figurę wykonał z wapienia kamieniarz Kudełka z Józefowa Ordynackiego. W końcu lat 60., na cmentarz przy kościele, z posesji Józefa Kołtuna przeniesiono betonową figurę. Po pierwszych w parafii misjach świętych, które miały miejsce 1979 r., ustawiono drewniany krzyż misyjny. Obecne ogrodzenie od ulic: Marszałka Józefa Piłsudskiego i Wojska Polskiego wybudowano w 1979 r., podczas regulacji ulic. 

Co do kesza:

Weź coś do pisania. Kesz po prawej stronie kościoła, za parkingiem, pod płotem w iglaku.

Powodzenia