Toon cache statistieken
Log in om de coördinaten te kunnen zien.
Hoogte: 149 meter NAP
Provincie:
Polen > lubuskie
Cache soort: Traditionele Cache
Grootte: Klein
Status:
Kan gezocht worden
Geplaatst op: 11-11-2013
Gemaakt op: 11-11-2013
Gepubliceerd op: 11-11-2013
Laatste verandering: 23-07-2014 
48x Gevonden 
0x Niet gevonden 
1 Opmerkingen 
4 Volgers 
31 x Bekeken 
33 x Gewaardeerd 
Beoordeeld als: goed
Cache attributen
Beschrijving
PL
Siecieborzyce – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Szprotawa.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wieś Siecieborzyce położona jest w północnej części gminy Szprotawa. Rozciąga się liniowo z kierunku południowo-zachodniego w kierunku północno-wschodnim.
Siecieborzyce, do 1945 Rückersdorf, jest typem wsi tak zwanych łanów leśnych. Została założona przez kolonistów niemieckich ok. 1220-1250, prawdopodobnie na miejscu istniejącej już osady polskiej, o czym świadczyć mogą znaleziska archeologiczne z wczesnego średniowiecza. Wieś po raz pierwszy wzmiankowano w 1273 roku jako Rodgeri villa. Przez wieki należała do dystryktu żagańskiego. Pod względem powierzchni uchodziła za największą wieś w dawnym Księstwie Żagańskim.
Kolejną osobliwością Siecieborzyc był fakt, iż wschodnia oraz północna granica wsi stanowiła jednocześnie granicę księstwa, której przebieg wyznaczały legendarne Wały Śląskie (najdłuższy zabytek archeologiczny Polski).
W późnym średniowieczu wieś składała się zasadniczo z trzech folwarków należących zgoła do różnych właścicieli. Wspomniane są folwarki: zamkowy, kościelny i szprotawski. Za najstarszego właściciela Siecieborzyc należy uznać wymienionego powyżej Rodgier`a. W 1393 roku dokumenty mówią o rodzie von Knobelstorff, 1413 Promnitz, 1518 Unruh, 1550 o Fabianie von Schönaich, w XVIII i XIX wieku o von Reuss, Cosel, Francke i Maetschke.
W czasach hrabiego Reuss`a założono w 1776 roku kolonię Rusinów. Stąd dawna nazwa Reussenfeldau.
W 1875 roku Bogumił Francke polecił zbudować na krańcu Siecieborzyc kaplicę rodową, która zachowała się do dziś z wyróżniającym się herbarzem.
Z historii wieś jest znana z buntów chłopskich przeciwko swoim panom i bardzo dużym obciążeniom pańszczyźnianym w XVIII wieku.
Wskutek reformy administracyjnej Siecieborzyce w 1820 roku włączono do powiatu szprotawskiego. A w 1929 do wsi dołączono kolonię Rusinów.
Zabytki wsi:
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są:
- kościół filialny pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej, gotycki z 1260 roku, XIV, 1508 roku
- dawny cmentarz przy kościele, z połowy XIII-1970 roku
- ogrodzenie z bramą, murowane z XV roku
- zespół pałacowy, XVIII wieku
- pałac, z XVI wieku
Od mieszkańców wsi wiem, że w dawnych czasach w piwnicy Kaplicy chowani byli bogaci niemieccy dziedzice zamieszkali na tych ziemiach, jednak w późniejszych latach trumny przeniesiono.
Dziś Kaplica otwierana jest tylko 1 listopada, kiedy odprawiana jest msza z okazji Święta Zmarłych.
OPIS KESZA:
Skrzynka ukryta jest na terenie przykaplicznego cmentarza. Jest to mały pojemnik z kilkoma fantami na wymianę, mam nadzieję, że z czasem przybędzie ich więcej.
Dla trzech pierwszych znalazców przewidziane są certyfikaty!!!
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wieś Siecieborzyce położona jest w północnej części gminy Szprotawa. Rozciąga się liniowo z kierunku południowo-zachodniego w kierunku północno-wschodnim.
Siecieborzyce, do 1945 Rückersdorf, jest typem wsi tak zwanych łanów leśnych. Została założona przez kolonistów niemieckich ok. 1220-1250, prawdopodobnie na miejscu istniejącej już osady polskiej, o czym świadczyć mogą znaleziska archeologiczne z wczesnego średniowiecza. Wieś po raz pierwszy wzmiankowano w 1273 roku jako Rodgeri villa. Przez wieki należała do dystryktu żagańskiego. Pod względem powierzchni uchodziła za największą wieś w dawnym Księstwie Żagańskim.
Kolejną osobliwością Siecieborzyc był fakt, iż wschodnia oraz północna granica wsi stanowiła jednocześnie granicę księstwa, której przebieg wyznaczały legendarne Wały Śląskie (najdłuższy zabytek archeologiczny Polski).
W późnym średniowieczu wieś składała się zasadniczo z trzech folwarków należących zgoła do różnych właścicieli. Wspomniane są folwarki: zamkowy, kościelny i szprotawski. Za najstarszego właściciela Siecieborzyc należy uznać wymienionego powyżej Rodgier`a. W 1393 roku dokumenty mówią o rodzie von Knobelstorff, 1413 Promnitz, 1518 Unruh, 1550 o Fabianie von Schönaich, w XVIII i XIX wieku o von Reuss, Cosel, Francke i Maetschke.
W czasach hrabiego Reuss`a założono w 1776 roku kolonię Rusinów. Stąd dawna nazwa Reussenfeldau.
W 1875 roku Bogumił Francke polecił zbudować na krańcu Siecieborzyc kaplicę rodową, która zachowała się do dziś z wyróżniającym się herbarzem.
Z historii wieś jest znana z buntów chłopskich przeciwko swoim panom i bardzo dużym obciążeniom pańszczyźnianym w XVIII wieku.
Wskutek reformy administracyjnej Siecieborzyce w 1820 roku włączono do powiatu szprotawskiego. A w 1929 do wsi dołączono kolonię Rusinów.
Zabytki wsi:
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są:
- kościół filialny pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej, gotycki z 1260 roku, XIV, 1508 roku
- dawny cmentarz przy kościele, z połowy XIII-1970 roku
- ogrodzenie z bramą, murowane z XV roku
- zespół pałacowy, XVIII wieku
- pałac, z XVI wieku
Od mieszkańców wsi wiem, że w dawnych czasach w piwnicy Kaplicy chowani byli bogaci niemieccy dziedzice zamieszkali na tych ziemiach, jednak w późniejszych latach trumny przeniesiono.
Dziś Kaplica otwierana jest tylko 1 listopada, kiedy odprawiana jest msza z okazji Święta Zmarłych.
OPIS KESZA:
Skrzynka ukryta jest na terenie przykaplicznego cmentarza. Jest to mały pojemnik z kilkoma fantami na wymianę, mam nadzieję, że z czasem przybędzie ich więcej.
Dla trzech pierwszych znalazców przewidziane są certyfikaty!!!
Extra hints
Je moet ingelogd zijn om de hints te zien
Afbeeldingen
Logs:
48x
0x
1x
1x
