Członkowie gminy żydowskiej w Sławnie, podobnie jak to miało miejsce w innych gminach, angażowali się w działalność gospodarczą miasta. Szczególnie charakterystyczne i cenione były w Sławnie młyny (niem. Mühlenwerke), znane też pod nazwą „Młyn miejski“ (niem. „Stadtmühle“). Znajdowały się one w miejscu gdzie obecny Kanał Miejski (Holzgraben) łączy się z dopływem Wieprzy (Wipper), Moszczenicą (Motze) i od roku 1872 był własnością Żyda nazwiskiem Benno Gottschalk (1832-1902). Wraz z rodziną przybył on do Sławna ze Słupska, gdzie wcześniej był posiadaczem gorzelni oraz fabryki mebli i odkupił młyny od ich poprzedniej właścicielki, Barbary von Denzin. Stan techniczny czterech młynów przy Koppelstraße (dziś okolice ulicy Grottgera) znajdującej się na końcu Mühlenstraße (dziś ulica Rapackiego)[1.1] w momencie przejęcia ich przez Gottschalka pozostawiał wiele do życzenia, jednak dzięki korzystnej sytuacji gospodarczej wkrótce mógł on przystąpić do ich modernizacji. W roku 1880 dwupiętrowy budynek zastąpiono budynkiem o sześciu piętrach, który stał w tym samym miejscu jeszcze w roku 1998. Pięć lat później firmę, znaną wówczas jako „Schlawer Mühlenwerke - B. Gottschalk“ przejął najstarszy syn Gottschalka, Hugo (1861-1934), który sprzedał młyny w 1923 roku. Cała rodzina brała czynny udział w życiu miejscowej gminy żydowskiej, a Hugo Gottschalk, który był mistrzem związku piekarzy w Sławnie, był szczególnie szanowany w mieście. Świadczy o tym fakt, że jego 70. urodziny, które przypadły na rok 1931, były bardzo hucznie obchodzone. Sześć lat później wszyscy członkowie rodziny jacy mieszkali jeszcze w Sławnie wyemigrowali do Berlina; wielu z nich zginęło później w różnych obozach koncentracyjnych.
Źródło: http://www.sztetl.org.pl/pl/article/slawno-442/11,synagogi-domy-modlitwy-i-inne/6662,mlyny/
Skrzyneczka to mikromagnetyk. Zabierz ze sobą coś do pisania i pęsetę w razie czego. Spójrz na spoiler.